Błogosławiony cesarz i zakonnica od "Pasji"

Błogosławionymi zostaną także ogłoszeni francuscy księża Pierre Vigne (1670-1740) i Joseph-Marie Cassant (1878-1903) i włoska zakonnica Maria Ludovica De Angelis (1880-1962). Karol Habsburg ur. się w 1887 roku, był synem arcyksięcia Ottona i księżniczki Marii Józefy Saskiej. W 1911 r. ożenił się z księżniczką Zytą Burbon-Parma. W 1916 r., po śmierci Franciszka Józefa I, wstąpił na cesarski tron Austrii i królewski tron Węgier. Określano go jako ”człowieka pokoju”. Wkrótce po wstąpieniu na tron, przez służącego w wojsku belgijskim brata swojej żony ks. Sykstusa Parmeńskiego, przystąpił do sondowania możliwości zakończenia wojny. Zabronił także oddziałom austriackim bombardowania Wenecji ze względu na chęć ochronienia tamtejszych skarbów kultury. Jego plany pokojowe wywoływały wściekłość niemieckiego sojusznika. W listopadzie 1918 r. został zmuszony do odsunięcia się od spraw państwowych, stanowczo odmawiając jednak formalnej abdykacji. Po krótkim pobycie w Szwajcarii, próbował jeszcze dwukrotnie, acz bezskutecznie, odzyskać w 1921 r. swój węgierski tron. Wygnany w 1921 r. wraz z cesarzową na portugalską wyspę Maderę, przeżył tam zaledwie kilka miesięcy. Liczna rodzina cesarska żyła w biedzie, w złych warunkach klimatycznych. Zapalenie płuc powaliło Karola. Umierał jak przystało na chrześcijańskiego monarchę. ”Codziennie słuchał Mszy Świętej i przyjmował Komunię Świętą. W chwilach największych cierpień słyszano, jak mówił: »Jak to dobrze, że można ufać Najświętszemu Sercu Jezusa. Inaczej byłoby to wszystko nie do wytrzymania«. Gdy gorączka i nieustający kaszel uniemożliwiały cesarzowi towarzyszenie na głos modlitwom, wówczas cesarzowa Zyta przysuwała do jego oczu obraz z Najświętszym Sercem Jezusowym i szeptała do jego uszu modlitwy” - pisze biograf Karola, doc. Grzegorz Kucharczyk. Cesarz zmarł 1 kwietnia 1922 r. w Funchal. Jego ciało spoczywa tam do dziś. Anna Katarzyna Emmerich urodziła się w 1774 roku niedaleko miasta Koesfeld, w Westfalii. W wieku 12 lat, Katarzyna zaczęła samodzielne życie, podejmując służbę u spowinowaconego z rodziną gospodarza. W roku 1802 wstąpiła do klasztoru augustianek w Dülmen, już po pierwszych wizjach Chrystusa. Cierpiała już wtedy na nawroty dziwnych trudnych do zdjagnozowania chorób. Kiedy na skutek polityki religijnej jej klasztor ulega kasacie w roku 1811, Katarzyna została służącą u księdza Lamberta. Pod koniec grudnia 1812 roku Anna Katarzyna otrzymała stygmaty. Jej stygmaty i wizje ściągają liczne pielgrzymki, a za nimi przedstawicieli władz którzy za wszelką cenę starali się zdemaskować oszustwo. Wśród odwiedzających był wybitny poeta romantyczny włoskiego pochodzenia – Klemens Brentano, który spisał jej wizje męki i śmierci Chrystusa. Właśnie te wizje sprawiły, że siostra Katarzyna Emmerich była jeszcze przed swoją beatyfikacją postacią bardzo znaną i podziwianą szczególnie przez tradycyjnych katolików. Jej wizje wywołują jednak liczne kontrowersje, które rozgorzały z nową siłą gdy okazało się, że stanowiły jedną z inspiracji do "Pasji" Mela Gibsona. Wielu krytyków uznaje je za okrytne i antysemickie. - Beatyfikacja siostry Katarzyny Emmerich jest niemal oficjalnym uznaniem jej wizji przez Kościół - napisał w niezbyt przychylnym komentarzu dla jezuickiego tygodnika historyk Kościoła, ojciec John O'Malley, dodając że nikomu nie poleciłby czytania "Żywota i bolesnej Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa i Najświętszej Matki Jego Maryi". Ogłaszając beatyfikację Katarzyny Emmerich biskup Reinhard Lettmann podkreślał jednak, że powodem wyniesienia na ołtarze nie były wizje, ale świętość życia niemieckiej zakonnicy i jej niezwykła zdolność umacniania i pocieszania innych, mimo że sama była chora i bardzo cierpiała. Porównał jej postawę z postawą Jana Pawła II, który w podobny sposób boryka się ze swoim wiekiem i chorobą Parkinsona. Proces beatyfikacyjny Katarzyny Emmerich, który rozpoczął się na początku XX wieku został wstrzymany w 1928 roku., po tym gdy odkryto, że spisujący jej wizje Klemens Brentano upiększył nieco zapiski, dodając własne przemyślenia i detale. Proces wznowiono w 1973 roku i zakończono w lipcu 2003.