Audiencja środowa: Rządzący sprawiedliwi i prawi

2. Kiedy łamie się prawa ubogich, nie tylko popełnia się czyn politycznie niepoprawny i niesprawiedliwy moralnie. Według Biblii jest to także czyn przeciwko Bogu, przestępstwo religijne, Pan bowiem jest opiekunem i obrońcą biednych i uciskanych, wdów i sierot (por. Ps 68 [67], 6), czyli tych, których nie strzegą ludzie. Łatwo się domyślić, jak postać częstokroć budzącego rozczarowanie króla Dawidowego tradycja zastępowała - począwszy już od upadku królestwa Judy (VI w. przed Chrystusem) - jasnym i chwalebnym obliczem Mesjasza, zgodnie z proroczą nadzieją wyrażoną przez Izajasza: "Rozsądzi biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok" (11,4). Lub - według zapowiedzi Jeremiasza: "Oto nadchodzą dni - wyrocznia Pana - kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi" (23,5). 3. Po tym żywym i żarliwym błaganiu o dar sprawiedliwości, Psalm rozszerza horyzont i kontempluje królestwo mesjańsko-królewskie w jego dwóch współczynnikach: czasu i przestrzeni. Z jednej strony mianowicie wysławia się jego trwanie w historii (por. Ps 72 [71], 5.7). Obrazy typu kosmicznego są żywe: występują tu bowiem przepływ dni wyznaczanych przez Słońce i Księżyc, ale także pory roku z deszczem i zakwitaniem. Królestwo płodne i spokojne zatem, lecz stojące zawsze pod znakiem tych wartości, które mają podstawowe znaczenie: sprawiedliwości i pokoju (por. w. 7). Oto znaki wejścia Mesjasza w naszą historię. W tej perspektywie oświecający jest komentarz Ojców Kościoła, którzy w tym królu-Mesjaszu widzą oblicze Chrystusa, króla wiecznego i powszechnego. 4. I tak święty Cyryl Aleksandryjski w swej Explanatio in Psalmos zauważa, że osąd, jaki Bóg wydaje o królu, jest tym, o którym mówi święty Paweł - "planem, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie" (Ef 1,10). Albowiem "za Jego dni zakwitnie sprawiedliwość i w obfitości wystąpi pokój", czyli "w dniach Chrystusa za sprawą wiary wzejdzie dla nas sprawiedliwość, a nasze zwrócenie się do Boga przyniesie nam obfitość pokoju". Zresztą to my właśnie jesteśmy "biedakami" i "synami ubogich", którym król ten przychodzi z pomocą i ich ratuje: i jeśli przede wszystkim "nazywa »biedakami« świętych apostołów, gdyż byli ubogimi w duchu, nas zatem zbawił On jako »synów ubogich«, usprawiedliwiając nas i uświęcając w wierze przez Ducha" (PG LXIX, 1180). 5. Z drugiej strony Psalmista kreśli również obręb przestrzeni, w którym mieści się królewskość sprawiedliwości i pokoju króla-Mesjasza (por. Ps 72 [71], 8-11). Pojawia się tu na scenie uniwersalistyczny wymiar, który rozciąga się od Morza Czerwonego bądź Morza Martwego po Morze Śródziemne, od Eufratu, wielkiej "Rzeki" Wschodu, aż po najdalsze krańce ziemi (por. w. 8), przywołane także przez Tarszisz i wyspy, obszary wysunięte najbardziej na zachód według starożytnej geografii biblijnej (por. w. 10). Ten rzut oka ogarnia mapę całego znanego ówcześnie świata, który obejmuje Arabów i ludy wędrowne, władców dalekich krajów a nawet nieprzyjaciół, w jednym uniwersalnym uścisku, nierzadko opiewanym w Psalmach (por. Ps 47 [46], 10; 87 [86], 1-7) i przez proroków (por. Iz 2, 1-5; 60,1-22; Ml 1, 11). Idealnym przypieczętowaniem tej wizji mogłyby być więc właśnie słowa jednego z proroków, Zachariasza, które Ewangelie zastosują do Chrystusa: "Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy (...). On zniszczy rydwany w Efraimie i konie w Jeruzalem, łuk wojenny strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi" (Za 9, 9-10; por. Mt 21, 5).