Kard. J. Glemp: Niech Chrystus rośnie w nas

Niech Chrystus rośnie w nas

List pasterski na Wielki Post Bracia i Siostry! 1. Komunia święta źródłem naszego uświęcenia Ojciec święty Jan Paweł II skierował do Kościoła List apostolski, zatytułowany „Zostań z nami, Panie”, w którym gorąco zachęca, duszpasterzy i wiernych, do oddawania jeszcze większej czci Chrystusowi obecnemu w Eucharystii. Każda Msza święta jest naszym dziękczynieniem Bogu za dar Chrystusa, obecnego w świecie pod postacią chleba i wina. Szczególnie niedziela jest tym dniem tygodnia, który należy do Pana, a który ma być dla ludzi radosnym odpoczynkiem i czasem modlitwy. Zachęta papieska odnosi się tym bardziej do niedziel Wielkiego Postu. Ewangelie czytane podczas tych niedziel dobitnie podkreślają program duchowej odnowy na drodze do zbawienia. Zmaganie się Chrystusa z szatanem po czterdziestu dniach postu czy przemienienie dokonane na górze Tabor (o czym będzie w Ewangelii drugiej niedzieli Wielkiego Postu) ukazują Chrystusa przygotowującego się do rozprawy z szatanem, co dokona się w ofierze złożonej na ołtarzu krzyża. Jako katolicy najpiękniej czcimy Chrystusa, gdy w każdą niedzielę udajemy się na Mszę świętą, podczas której spożywamy Chleb Eucharystyczny - Ciało Chrystusa. Aby przyjąć Eucharystię, czyli Komunię świętą, musimy mieć serce czyste i być w zgodzie z porządkiem prawnym Kościoła. Najczęstszym zakłóceniem tego porządku bywają uchybienia względem sakramentu małżeństwa, co stanowi najtrudniejszą barierę w przystępowaniu do Komunii świętej. Co to znaczy: „mieć serce czyste”? Oznacza to: nie mieć grzechu ciężkiego, a więc być w „stanie łaski uświęcającej”. Osądzenie, czy jestem w „stanie łaski” zależy od własnego sumienia. Często jednak sumienie jest źle uformowane i nie wskazuje dość wyraźnie grzechu ciężkiego. Są wierni, którzy bez powodu kilkakrotnie opuszczają niedzielną Mszę świętą, a przy kolejnym przyjściu do kościoła przystępują do Eucharystii bez spowiedzi. Pod wpływem mody lub złego obyczaju („bo większość tak robi”) sumienie bywa tak podziurawione, że przechodzą przez nie - jakby niezauważone - takie grzechy jak korupcja lub złe kierowanie swoją seksualnością. Nie można wtedy mówić o czystym sercu. Sprawa jest trudniejsza, gdy katolik żyje w małżeństwie niesakramentalnym, a małżeństwa kościelnego ze względu na przeszkody kanoniczne zawrzeć nie może. Jest to dramat dla głęboko wierzących, a sytuacja kłopotliwa dla spowiednika. Tak samo nie mogą przystępować do Komunii świętej ludzie żyjący w tak zwanych „związkach partnerskich”. Aby wejść w przyjaźń z Chrystusem przez Eucharystię, trzeba wpierw uporządkować swoje życie w społeczności wierzących. Naturalnie, dla tych, co nie mogą zawrzeć małżeństwa sakramentalnego, pozostaje otwarta droga adoracji, a akt pragnienia Komunii świętej także prowadzi do wzrostu miłości Boga. 2. Eucharystia uświęca społeczność wierzących Idąc za poleceniem Ojca świętego, pragniemy jak najlepiej poznać Sakrament Eucharystii, który - będąc „wielką tajemnicą wiary” - ukierunkowany jest na miłość. Czy jest możliwe, aby w sposób łatwy przybliżyć sobie zamiary Boga, który posyła swojego Syna - jako Baranka Paschalnego - na śmierć krzyżową? Stajemy tu przed niezgłębioną tajemnicą wiary i miłości. Eucharystię pojmujemy w trzech wymiarach. Najpierw jako UCZTĘ, która jedyny raz dokonała się w Wieczerniku. Msza święta jest właśnie tą ucztą, podczas której Jezus rozdaje apostołom swoje Ciało. „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy”. Ta jedyna ofiara staje się obecna w każdym czasie i w każdym miejscu, gdy odprawiającym jest kapłan.