Abp Życiński: Wieczernik szkołą nadziei i miłosierdzia

Wyobraźnia miłosierdzia Przeżywając Niedzielę Bożego Miłosierdzia zechciejmy dostrzec w naszych środowiskach osoby, które czekają na gest solidarnej miłości. W małych miasteczkach klimat podejrzeń może narastać wokół osób, które mają nieszczęście nosić takie samo nazwisko jak ktoś wymieniony w rejestrze umieszczonym w Internecie. Trzeba wyrazić naszą solidarność z nimi, aby wyzwolić tę wyobraźnię miłosierdzia, o którą apelował Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Ojczyzny. Byłoby bardzo niepokojące, gdybyśmy o miłosierdziu Bożym mówili jedynie na terenie świątyń, nie potrafilibyśmy natomiast okazać zwykłego ludzkiego miłosierdzia wówczas, gdy Chrystus cierpi w bezradnych i głęboko poranionych bliźnich. Inną grupę wymagającą chrześcijańskiej troski stanowią te osoby, które pod wpływem szantażu lub zastraszenia na pewnym etapie podjęły niemoralną współpracę z organami władzy, potem zaś odważnie zerwały ją i uwolniły się od wszelkich politycznych uzależnień. Nierzadko całe ich życie bywa oceniane z perspektywy okresu, który one same uznały już za swą winę i życiowy błąd. Gdyby równie krytyczny styl ocen przyjęto w Ewangelii, syn marnotrawny pozostałby na zawsze czarnym charakterem, w stronę jawnogrzesznicy skierowano by natomiast kamienie, nie zaś krzepiące „Idź i od tej chwili już nie grzesz” (J 8, 11). Ewangeliczna przypowieść o zagubionej owcy, której odnalezienie przyjmują z radością pasterz i cała wspólnota, uczy nas przebaczenia dla skruszonych. Ci, którzy uznali swój błąd i udowodnili istotną przemianę życia, winni spotkać się ze współczującym zrozumieniem w kręgu wspólnot ożywianych duchem Wieczernika. Tej postawy miłosierdzia uczymy się w zapatrzeniu w oblicze Chrystusa Miłosiernego. Będziemy starali się także kształtować ją podczas Kongresu Eucharystycznego, który w ostatnim tygodniu maja zgromadzi całą Archidiecezję w atmosferze Wieczernika. Lublin zjednoczy się wtedy także na modlitwach przy nawiedzających Polskę relikwiach św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Jej wzór świętości ukazuje, w jaki sposób przez więź z eucharystycznym Chrystusem kształtować duchową postawę ufności i dobroci. Uczymy się tej samej postawy także na szlaku pielgrzymowania Jasnogórskiej Ikony. Maryja została włączona przez Boga w nurt najważniejszych dzieł zbawczych. Nigdy nie słyszymy jednak z Jej ust słów potępień czy podejrzeń. Jej zaufanie Bogu i ufna wiara w człowieka uczą tego humanizmu, który Chrystus wyraził najpełniej w tajemnicy Swej Męki przyjętej za całą rodzinę ludzką. Zjednoczeni z tą rodziną, przyjmijmy błogosławieństwo, aby na co dzień ukazywać piękno kultury życia wznoszonej na fundamencie ewangelii miłosierdzia. Wasz Pasterz Arcybiskup Józef Lublin, 26 marca 2005 r.