Niektóre media, zaczęły rozgłaszać wyssaną z palca teorię o podziale biskupów - napisał biskup płocki Stanisław Wielgus w liście pasterskim na Wielki Post 2006.
Publikujemy cały tekst listu bpa Wielgusa: LIST PASTERSKI NA WIELKI POST 2006 r. Zjednoczeni w trosce o wychowanie Bardzo krótka jest Ewangelia przeznaczona w tym roku na I Niedzielę Wielkiego Postu. Kościół uznał, że wystarczą trzy pełne głębokiej teologicznej treści wiersze z Ewangelii św. Marka, by chrześcijanom, wchodzącym w liturgiczny okres modlitwy i pokuty, poprzedzający święta Zmartwychwstania Pańskiego, raz jeszcze uświadomić kilka fundamentalnych prawd wiary związanych z historią zbawienia ludzkości. Na początku swojej relacji, Ewangelista przywołuje obraz Chrystusa, który przed rozpoczęciem publicznej działalności znalazł się na pustyni, gdzie żyjąc w otoczeniu dzikich zwierząt i służących Mu aniołów, modlił się do swojego Ojca i gdzie kuszony był przez diabła. Wiersz trzeci z relacji św. Marka dotyczy już publicznego wystąpienia Chrystusa, które nastąpiło tuż po uwięzieniu przez Heroda św. Jana Chrzciciela. Ewangelista streszcza w kilku istotnych słowach nauczanie Zbawiciela: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1,15). Zaznaczone wyżej trzy wątki z dzisiejszej Ewangelii - pustynia, kuszenie Chrystusa przez diabła oraz wezwanie do nawrócenia i do wiary w Ewangelię - winny być przedmiotem naszego głębokiego zamyślenia się nad własnym życiem właśnie teraz, w okresie Wielkiego Postu, którego liturgia, wprowadzając nas stopniowo w uroczyste przeżywanie pamiątki Śmierci i Zmartwychwstania Zbawiciela świata, ma jednocześnie skłaniać nasze serca do nawrócenia z grzechu i przygotowywać każdego z nas na Boży Sąd, który nastąpi w chwili, kiedy Opatrzność wyznaczy kres naszej ziemskiej wędrówki. Pustynia w języku religijnym oznacza miejsce samotności, jałowości, krańcowego opuszczenia, pokuty, ryzyka oraz śmierci. Jest symbolem grzechu i niewierności. Jest odwrotnością stworzonego przez Boga dla naszego szczęścia raju. Jest tym terenem, na którym czyhają na człowieka niezliczone niebezpieczeństwa: głód, pragnienie, groźne zwierzęta i najrozmaitsze pokusy. Jest miejscem nieograniczonej, ale trudnej wolności, ponieważ uwalnia człowieka od wszelkich codziennych spraw i struktur oraz od dobrobytu i wygód. Jest miejscem, w którym człowiek może najbardziej sprawdzić swoje siły fizyczne i psychiczne, swoje sumienie i swój charakter; w którym musi stoczyć walkę z własnymi słabościami oraz z wszystkimi zagrożeniami i pokusami.
W kilkuset kościołach w Polsce można bezgotówkowo złożyć ofiarę.
Na placu Żłobka przed bazyliką Narodzenia nie było tradycyjnej choinki ani świątecznych dekoracji.