Audiencja środowa: O jedności

Mogłem się przekonać, jak żywe jest pragnienie jedności podczas spotkań z różnymi przedstawicielami Kościołów i wspólnot kościelnych w ciągu tych lat, a w sposób szczególnie wzruszający podczas niedawnej wizyty u patriarchy ekumenicznego Bartłomieja I w Stambule w Turcji. O tych i innych doświadczeniach, które napełniły me serce nadzieją, mówić będę szerzej w przyszłą środę. Droga jedności pozostaje niewątpliwie długa i niełatwa; nie należy jednak upadać na duchu, lecz nadal podążać nią, licząc przede wszystkim na pewną pomoc Tego, który przed pójściem do nieba, obiecał swoim: "A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28,20). Jedność jest darem Bożym i owocem działania Jego Ducha. Dlatego tak ważna jest modlitwa. Im bardziej zbliżamy się do Chrystusa, nawracając się na Jego miłość, tym bardziej zbliżamy się do siebie nawzajem. W niektórych krajach, miedzy innymi we Włoszech, Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan jest poprzedzony Dniem Refleksji Żydowsko-Chrześcijańskiej, który obchodzi się właśnie dzisiaj, 17 stycznia. Już od prawie dwóch dziesięcioleci Włoska Konferencja Biskupia poświęca ten Dzień judaizmowi, w celu szerzenia wiedzy i szacunku oraz zacieśnienia stosunków wzajemnej przyjaźni między wspólnotami chrześcijańską i żydowską, stosunków, które rozwinęły się pomyślnie po Soborze Watykańskim II i po historycznej wizycie Sługi Bożego Jana Pawła II w głównej synagodze Rzymu. Również przyjaźń żydowsko-chrześcijańska, aby wzrastać i przynosić owoce, winna opierać się na modlitwie. Wzywam zatem wszystkich do zanoszenia dziś do Pana gorącej prośby, aby Żydzi i chrześcijanie szanowali się, poważali i współpracowali w imię sprawiedliwości i pokoju na świecie. W tym roku temat biblijny, przedłożony do wspólnego rozważania i modlitwy w tym Tygodniu, brzmi: "Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę" (Mk 7, 31-37). Słowa te pochodzą z Ewangelii Marka i odnoszą się do uzdrowienia głuchoniemego przez Jezusa. W tej krótkiej perykopie, ewangelista opowiada, jak Pan, po dotknięciu palcami uszu i zwilżeniu śliną języka głuchoniemego, dokonał cudu, mówiąc: "Effatha", to znaczy "Otwórz się!". Odzyskawszy słuch i posiadłszy na nowo dar mowy, człowiek ten wzbudził podziw innych, opowiadając, co go spotkało. Każdy chrześcijanin, duchowo głuchy i niemy z powodu grzechu pierworodnego, wraz z Chrztem otrzymuje dar od Pana, który kładzie swe palce na jego twarzy i w ten sposób, przez łaskę Chrztu, staje się zdolny do słuchania Słowa Bożego i głoszenia go braciom. Co więcej, od tej chwili zadaniem jego jest dojrzewać w poznaniu i w miłości Chrystusa, aby móc w ten sposób głosić Ewangelię i skutecznie o niej świadczyć. Temat ten, ukazujący dwa aspekty misji każdej wspólnoty chrześcijańskiej - głoszenie Ewangelii i świadczenie miłości - podkreśla również, jak ważne jest przełożenie Chrystusowego orędzia na konkretne inicjatywy solidarności. Sprzyja to drodze jedności, można bowiem powiedzieć, że wszelka ulga, nawet najmniejsza, jaką chrześcijanie przynoszą razem cierpieniu bliźniego, przyczynia się także do tego, by bardziej widoczne były ich jedność i wierność przykazaniu Pańskiemu. Modlitwa o jedność chrześcijan nie może jednak ograniczać się do jednego tygodnia w roku. Wspólne błaganie Pana, aby to On, w sobie tylko znany sposób i czasie doprowadził do pełnej jedności wszystkich swych uczniów, musi objąć wszystkie dni roku. Ponadto zgodność intencji w posłudze na rzecz złagodzenia cierpień człowieka, poszukiwanie prawdy orędzia Chrystusowego, nawrócenie i pokuta, to obowiązkowe etapy, na których każdy chrześcijanin godny tego miana musi przyłączyć się do brata, by błagać o dar jedności i komunii. Wzywam was zatem do przeżycia tych dni w klimacie rozmodlonego wsłuchiwania się w Ducha Bożego, ażeby dokonały się znaczące kroki na drodze do pełnej i doskonałej jedności wszystkich uczniów Chrystusa. Niech nam to wyjedna Maryja Panna, którą nazywamy Matką Kościoła i wsparciem wszystkich chrześcijan, wsparciem naszego marszu ku Chrystusowi.