Ekskomunika za aborcję - analiza prawna

Odnosząc się do dyskusji publicznej na temat tego, czy minister zdrowia Ewa Kopacz zaciągnęła karę ekskomuniki wskazując szpital, w którym 14-latka z Lublina poddała się aborcji, o. Wytrwał przedstawił specjalnie dla KAI analizę prawną ekskomuniki za aborcję.Oto jej treść: Ostatnie doniesienia środków masowego przekazu mówiące, iż minister zdrowia Ewa Kopacz zaciągnęła karę ekskomuniki latae sententiae (na mocy samego prawa) za współudział w dokonaniu aborcji domagają się uporządkowania wiedzy dotyczącej prawa karnego w Kościele. Grzech a przestępstwo Grzech stoi na przeszkodzie do celu jaki ma osiągnąć każdy chrześcijanin w Kościele ustanowionym przez Chrystusa: uświęcenie i zbawienie. Osiągniecie tego celu dokonuje się w społeczności ukonstytuowanej jako Lud Boży. Kościół swoją misję wypełnia w dwóch zakresach: zewnętrznym - poprzez kościelne prawo karne i wewnętrznym, sakramentalnym - poprzez sakrament pokuty. Granica między tymi dwoma władzami zależy od tego czy jest ona sprawowana w sakramencie pokuty czy poza nim. Nie oznacza to jednak, że tak samo ona przebiega w rozróżnieniu grzech - przestępstwo. Grzech jest bowiem konstytutywnym elementem przestępstwa rozumianego w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. Dlatego możemy podać trzy elementy niezbędne dla prawno-karnego ujęcia przestępstwa w stosunku do grzechu: 1. Każde przestępstwo jest grzechem ciężkim, ale nie każdy grzech ciężki jest przestępstwem. 2. Spośród grzechów ciężkich tylko te mogą być policzone za przestępstwo, które dokonane zostały czynem zewnętrznym (akty wewnętrzne nie mogą być brane pod uwagę) i zostały przez prawodawcę obwarowane sankcją karną. 3. Z zewnętrznych czynów przestępnych bierze się z kolei pod uwagę te tylko, które dla Kościoła (wiernych) są prawdziwym zgorszeniem. Dlatego można wyobrazić sobie sytuację, w której zostanie popełniony grzech aborcji, ale nie zostanie popełnione przestępstwo (np. gdy przestępstwa aborcji dopuści się w pełni poczytalny małoletni sprawca przed ukończeniem szesnastego roku życia). Czyn ten wówczas nie będzie podlegał pod zewnętrzny, prawno-karny zakres kościelnej jurysdykcji, a jedynie pod zakres wewnętrzny, tj. sakrament pokuty. Pojęcie przestępstwa Mimo iż Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. nie podaje definicji przestępstwa, to niemniej mając na uwadze kanony 1321; 1399 oraz 1401 n.2 KPK możemy przestępstwo w prawie kościelnym określić jako zewnętrzne i ciężko poczytalne na skutek winy umyślnej lub nieumyślnej, naruszenie ustawy lub nakazu, obwarowanego sankcją karną. W tak przyjętym określeniu przestępstwa możemy wyróżnić trzy elementy: 1. Przestępstwo jest aktem zewnętrznym. Akt, czyn przestępczy obejmuje działanie zabronione lub zaniechanie działania nakazanego przez ustawę lub nakaz. Zewnętrzny tzn. podpadający pod zmysły (widzialny, słyszalny, dotykalny…). Ale należy pamiętać, że do zaistnienia przestępstwa wystarcza choćby czyn tajny. Myśl, zamiar, uczucia i inne stany wewnętrzne nie mogą być przedmiotem odpowiedzialności karnej zgodnie z zasadą cogitationis poenam nemo patitur - nikt nie podlega karze za swoje myśli; choć mogą one być grzechem. Również chęć naruszenia porządku prawnego nie jest przestępstwem.