Anioł Pański - O istocie chrześcijańskiego nawrócenia

Za KAI publikujemy pełny tekst papieskiego przemówienia. Drodzy bracia i siostry! W Ewangelii na dzisiejszą niedzielę rozbrzmiewają słowa pierwszego przepowiadania Jezusa w Galilei: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15). Dziś właśnie, 25 stycznia, wspominamy Nawrócenie św. Pawła. Szczęśliwy zbieg okoliczności – szczególnie w Roku św. Pawła – dzięki któremu możemy zrozumieć prawdziwe znaczenie ewangelicznego nawrócenia - metànoia – patrząc na doświadczenie Apostoła. Prawdę mówiąc, w przypadku Pawła niektórzy wolą nie używać tego terminu, ponieważ – jak mówią – był on już człowiekiem wierzącym, owszem, żarliwym Żydem i dlatego nie przeszedł od nie-wiary do wiary, od bożków do Boga, nie musiał też porzucać wiary żydowskiej, by przylgnąć do Chrystusa. W rzeczywistości doświadczenie Apostoła może być wzorem każdego autentycznego nawrócenia chrześcijańskiego. Nawrócenie Pawła dojrzało w spotkaniu ze zmartwychwstałym Chrystusem; to spotkanie odmieniło radykalnie jego egzystencję. Na drodze do Damaszku przydarzyło mu się to, o co Jezus prosi w dzisiejszej Ewangelii: Szaweł nawrócił się, ponieważ dzięki światłości Bożej, „uwierzył w Ewangelię”. Na tym polega jego i nasze nawrócenie: na uwierzeniu w Jezusa umarłego i zmartwychwstałego i na otwarciu się na oświecenie przez Jego Bożą łaskę. W tym momencie Szaweł zrozumiał, że jego zbawienie nie zależało od dobrych uczynków, czynionych zgodnie prawem, lecz od faktu, że Jezus umarł także za niego – prześladowcę – i zmartwychwstał. Ta prawda, która dzięki Chrztowi oświeca egzystencję każdego chrześcijanina, dokonuje całkowitego przewrotu w naszym sposobie życia. Nawrócić się, także dla każdego z nas, oznacza wiarę, że Jezus, „samego siebie wydał za mnie”, umierając na krzyżu (por. Gal 2, 20) a zmartwychwstawszy żyje ze mną i we mnie. Zawierzając się potędze Jego przebaczenia, pozwalając Mu wziąć się za rękę, mogę wyjść z ruchomych piasków pychy i grzechu, kłamstwa i smutku, egoizmu i wszelkiego fałszywego poczucia bezpieczeństwa, ażeby poznać bogactwo Jego miłości i żyć nim. Drodzy przyjaciele, wezwanie do nawrócenia, potwierdzone świadectwem św. Pawła, rozbrzmiewa dziś, na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan, szczególnie istotne na płaszczyźnie ekumenizmu. Apostoł wskazuje nam duchową postawę, odpowiednią, aby móc postępować na drodze jedności. „Nie mówię, że to już osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też to zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa” (Fil 3, 12). Niewątpliwie, my chrześcijanie nie osiągnęliśmy jeszcze celu pełnej jedności, lecz jeśli pozwolimy Panu Jezusowi stale się nawracać, na pewno go osiągniemy. Niechaj Błogosławiona Maryja Dziewica, Matka jednego i świętego Kościoła, wyjedna nam dar prawdziwego nawrócenia, ażeby jak najszybciej ziściło się pragnienie Chrystusa: „Ut unum sint”. Jej zawierzamy spotkanie modlitewne, któremu będę przewodniczy dziś popołudniu w bazylice św. Pawła za Murami, a w którym, jak co roku, udział wezmą przedstawiciele obecnych w Rzymie Kościołów i Wspólnot kościelnych. Po modlitwie Anioł Pański. (po włosku) Dziś przypada Światowy Dzień Trędowatych, zapoczątkowany 55 lat temu przez Raoula Follereau. Kościół, za przykładem Jezusa, otaczał zawsze szczególną troską osoby naznaczone tą chorobą, jak o tym świadczy również przesłanie, rozpowszechnione kilka dni temu przez Papieską Radę ds. Duszpasterstwa Pracowników Służby Zdrowia. Cieszę się, że Narody Zjednoczone w niedawnej deklaracji Wysokiego komisarza ds. praw człowieka zachęciły państwa do ochrony chorych na trąd i ich krewnych. Ze swej strony zapewniam ich o mej modlitwie i ponownie zachęcam tych wszystkich, którzy wraz z nimi walczą o pełne wyzdrowienie i pomyślną integrację społeczną. Narody różnych krajów Azji wschodniej szykują się do obchodów księżycowego Nowego Roku. Życzę im, aby przeżywały to święto w radości. Radość jest wyrazem pozostawania w harmonii z Bogiem i z Jego stworzeniem. Oby radość była zawsze żywa w sercach wszystkich obywateli tych tak drogich mi narodów i promieniowała na świat! A teraz bardzo serdecznie pozdrawiam dzieci z rzymskiej Akcji Katolickiej oraz niektórych rzymskich parafii i szkół, które wzięły udział w tradycyjnej „Karawanie pokoju”. Pozdrawiam towarzyszącego im Kardynała Wikariusza. Drogie dzieci, dziękuję wam za dotrzymywanie wierności zaangażowaniu na rzecz pokoju, zaangażowaniu, na które składają się nie tyle słowa, ale wybory i gesty, jak powie o tym wasz przedstawiciel, któremu oddaję teraz głos. (po polsku) Serdeczne pozdrowienie kieruję do Polaków. Obchodzimy dziś wspomnienie nawrócenia św. Pawła Apostoła. W tym dniu szczególnie przemawia do nas wezwanie Chrystusa: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mk 1, 15). Na drodze realizacji tego wezwania niech towarzyszy wszystkim Boża łaska i błogosławieństwo.