Bp Cichy: Episkopat przygotowuje tekst obrzędu Błogosławienia Wdów

Dopuszczanie wdów do konsekracji polega na tym, że kobiety, które żyły w sakramentalnym związku małżeńskim, po śmierci małżonka - jeśli zdecydują się na konsekrację - muszą żyć w czystości. Publiczne przyrzeczenie ma być wyrazem całkowitego oddania się Chrystusowi i pełniejszego włączenia się w służbę Kościołowi. Bp Cichy wyjaśnia, że choć obrzęd Błogosławienia Wdów wprowadzony został oddolnie w niektórych polskich diecezjach, to brak jest jego jednolitej formuły zatwierdzonej przez Episkopat i Stolicę Apostolską. Dodaje, że ryt Błogosławienia Wdów nie został dotąd ściśle zdefiniowany w Kościele powszechnym, więc polska inicjatywa ma charakter awangardowy. Przyjęty dziś przez Komisję ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów tekst formuły obrzędu zostanie skonsultowany z Komisją ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego Episkopatu. Po uwzględnieniu jej uwag Konferencja Episkopatu Polski winna przyjąć tę formułę. Wejdzie ona w życie po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską. Opracowanie tekstu obrzędu – wyjaśnia bp Cichy – to odpowiedź na oddolne zapotrzebowanie wielu wdów, które czynnie pragnęły włączyć się w życie Kościoła, poświęcając się działalności charytatywnej lub apostolskiej. W trakcie obrzędu wdowa zobowiązuje się do czystości i posłuszeństwa woli Bożej. Jest to forma życia konsekrowanego. W odróżnieniu od konsekracji zakonnej nie obowiązują w niej śluby ubóstwa bądź posłuszeństwa. W ślad za błogosławieństwem jakie otrzymuje dana wdowa, uczestniczy ona w kręgu osób konsekrowanych związanych analogicznymi ślubami, którymi opiekuje się duszpasterz wyznaczony przez biskupa diecezji. Kobiety te – zachowując dotychczasową formę życia – zobowiązują się do służby Kościołowi realizując różne dzieła o charakterze charytatywnym lub apostolskim. Jan Paweł II, w adhortacji apostolskiej "Vita Consecrata" z 1996 r. pisał: „Ostatnio odrodziła się też praktyka konsekracji wdów. Osoby te, składają wieczysty ślub czystości, przeżywanej jako znak królestwa Bożego, konsekrują swój stan życia, aby poświęcić się modlitwie i służbie Kościołowi“. W Kościele w Polsce do grona Wdów Konsekrowanych należy prawdopodobnie kilkadziesiąt kobiet. We wczesnych gminach chrześcijańskich wdowy po śmierci mężów składały śluby. Mieszkały razem lub osobno, pozostając pod duchowym kierownictwem biskupów.