Jasno jak Episkopat

Dwudniowe posiedzenie Konferencji Episkopatu Polski przyniosło niezwykle ważną deklarację, rozwiewającą wątpliwości, które w ostatnich dniach mogły się pojawić w rezultacie różnych wypowiedzi w mediach. W komunikacie po obradach czytamy: „Konferencja Episkopatu Polski wyraża wdzięczność wszystkim, którzy z wielką konsekwencją modlą się i podejmują starania o skuteczną prawną ochronę życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Biskupi jednoznacznie popierają działania mające na celu konstytucyjne zagwarantowanie tej ochrony”. Z tej wypowiedzi wynika jasno, że wszyscy polscy biskupi chcą, aby polska Konstytucja chroniła życie obywateli pełniej i precyzyjniej, niż dotychczas. To ważna deklaracja, ponieważ ucina wszelkie spekulacje i pokazuje, że dla Kościoła kompromis nie jest ważniejszy niż prawda o tym, że każde ludzkie życie jest darem Bożym i tylko Bóg ma prawo decydować o jego początku i końcu. Ważny jest również realizm wykazany przez biskupów w związku z działaniami na rzecz konstytucyjnej ochrony życia. Przewodniczący Konferencji Episkopatu abp Józef Michalik nie ukrywał podczas spotkania z dziennikarzami, że biskupi mają świadomość, iż fundamentalna kwestia ochrony życia jest przez niektórych polityków wykorzystywana do zdobywania rozgłosu i promowania samych siebie. Dlatego abp Michalik podkreślił, że stanowisko Episkopatu nie oznacza poparcia dla jakiejkolwiek partii politycznej. Biskupi zdają sobie również sprawę, że naruszenie obecnego kompromisu może zostać wykorzystane przez zwolenników zabijania dzieci w łonach matek do rozwiązań wręcz przeciwnych, niż te, które głosi Kościół. Stąd niezwykle ważne przypomnienie, że w kwestii życia nie może rozstrzygać referendum. Ważne, bo już słuchać groźby, że niektórzy będą się starali do referendum doprowadzić i będą próbowali wywołać ogromną kampanię medialną promującą aborcję na życzenie. Abp Michalik bardzo przytomnie (najwyraźniej dostrzegł stosowaną ostatnio wobec zwolenników ochrony życia od poczęcia strategię) zwrócił uwagę na konsekwencje przyjętego stanowiska także w kwestii kary śmierci. Wydaje się, że być może już niedługo także w tej sprawie potrzebne będzie jasne stanowisko wszystkich polskich biskupów. Irytujące są lamenty części polskich publicystów, że Kościołowi katolickiemu w naszej Ojczyźnie brak przywódcy, który jasno wyrażałby jego stanowisko w ważnych kwestiach. Można je jednak zrozumieć, gdy nawet w sprawach fundamentalnych docierają do wiernych różne stanowiska hierarchów. Może się wtedy zrodzić tęsknota za jakimś „nadbiskupem”, któremu wszyscy będą podporządkowani. Taka tęsknota Kościołowi nie pomaga. Prowadzi do fałszywego obrazu Kościoła. Kościół katolicki w Polsce nie potrzebuje „super biskupa”. Potrzebuje natomiast jasnych deklaracji wszystkich biskupów w kwestiach dla katolików fundamentalnych. I różnicy zdań w sprawach doczesnych.