Judaizm: "Wy będziecie moim ludem, a ja będę waszym Bogiem"

Obserwancja Żydowskie praktyki religijne zmieniają się w zależności od regionu, rodziny i gałęzi judaizmu, do jakiej się należy. Zwyczaje dotyczą wszystkich aspektów życia, od zrywania źdźbeł trawy i rzucania ich za siebie na zakończenie wizyty na cmentarzu, aż po noszenie butów ze skóry lub zakrywanie luster w czasie tygodnia postu (sziwa) po śmierci kogoś bliskiego. Zwyczaje określają sposób pozdrowień, stroju i modlitwy. Reguł zachowania jest więcej w szabat i w czasie świąt. Koszerut jest to zbiór przepisów dotyczących żywienia. Niektóre pokarmy są zakazane, inne należy przygotowywać i podawać w ściśle określony sposób. Biblia wiąże reguły dotyczące żywienia ze świętością: "będziecie dla Mnie ludźmi świętymi. Nie będziecie spożywać mięsa zwierzęcia rozszarpanego przez dzikie zwierzęta" (Wj 22, 30). Talmud szczegółowo przedstawia złożoność koszerut w specjalnym traktacie zwanym Cbullin. Są tam reguły odnoszące się do rytualnego uboju bydła (szechita), kontroli zwierząt i ich organów wewnętrznych (bedikd) oraz przygotowania mięsa (aby uczynić go koszer). Ogólnie rzecz biorąc, dziś konserwatywni i ortodoksyjni Żydzi przestrzegają reguł koszerut. Żydzi reformowani pozostawiają miejsce na osobisty wybór. XVIII wiek był świadkiem zmiany relacji między Żydami a nie-Żydami. Deklaracja praw człowieka ogłoszona w 1789 r., w czasie Rewolucji Francuskiej, była ważnym znakiem zmiany: wszyscy ludzie, łącznie z Żydami, stali się równi wobec prawa. Pomimo obław, aresztowań i antysemityzmu, Żydzi coraz częściej musieli decydować, jaki rodzaj relacji chcieliby zbudować pomiędzy własnym życiem społecznym i religijnym a tym, jakie prowadzą nie-Żydzi. W 1843 r. we Frankfurcie w Niemczech, a około 1870 r. w Ameryce, judaizm reformowany wprowadził nowe formy religijności i obserwancji, jak również nowe teksty. Judaizm reformowany kładzie akcent na jedność religii i etyki, angażując się w walkę o pokój i sprawiedliwość społeczną oraz zwalczanie ubóstwa. Nauczanie Tory musi stać u podstaw życia Żyda reformowanego, lecz i to jest ważną nowością, która otwiera drogę przemianom - powinno być dostosowane do potrzeb różnych czasów. Inne dzieła i tradycje interpretacyjne, jak Talmud, tracą natomiast na znaczeniu. Dziś niektórzy Żydzi reformowani uważają, że należałoby przyjrzeć się judaizmowi, aby duch historycznych praktyk religijnych zwracał się ku zasadom etycznym, prawdom psychologicznym, wskazówkom politycznym oraz mądrości, czyli ku wartościom uniwersalnym, aby przeobraził społeczeństwo cywilne w świat sprawiedliwy, którego celem będzie wspólne dobro. Judaizm konserwatywny został zdefiniowany przez Sabato Moraisa i Solomona Schechtera, wywodzących się z Hebrajskiego Seminarium Teologicznego w Nowym Jorku (otwartego w 1886 r.). Jego celem jest zachowanie tradycji odrzuconych przez inicjatywy reformy. W 1918 r. Mordechaj Kapłan założył w Nowym Jorku synagogę, która stała się centrum rekonstrukcjonizmu. Jest to ruch powstały z pobudek konserwatystów, ale posługuje się bardziej liberalną, antropocentryczną i naturalistyczną filozofią religijną. Ci, którzy zachowują tradycję, zastanawiają się, czy i jakie ustępstwa należy uczynić wobec nowoczesności w kwestii wychowania, relacji z państwem, organizacji życia rodzinnego, a nawet reguł dotyczących higieny osobistej oraz ubioru. Ortodoksja związana z założeniem w 1896 r. Isaac Ełchanan Yeshivah (dziś Yeshivah University) jest znaczącą gałęzią nowoczesnego judaizmu, choć powstała później niż odgałęzienia reformatorskie, rekonstrukcjonistyczne i konserwatywne. Współcześni ortodoksi przyjmują każdą zdobycz kulturalną, która nie jest wyraźnie zabroniona w objawionym nauczaniu Boga. Inni ortodoksi odrzucają to stanowisko.