Pomoc charytatywna świadectwem wiary

Dzisiaj wiele się też mówi w Polsce o eurosierotach. Szacuje się, że jest ok. 400 tys. takich eurosierot, czyli dzieci, których rodzice – jedno lub dwoje – wyjechali szukać pracy za granicą. Dzieci pozostały albo przy dziadkach, albo nawet przy starszym rodzeństwie. Problem tych dzieci pojawi się w innym wymiarze za parę lat. Jeżeli oni będą w ten sposób wychowywani, nie zaznają miłości rodzicielskiej. Czy będą w stanie założyć kiedyś rodzinę, nie zaznawszy miłości rodzicielskiej? To są zupełnie nowe zjawiska, nowe formy biedy w dzisiejszej Polsce. Jej kolejne oblicza to nieletni w konflikcie z prawem, więźniowie, prostytucja, przemoc w rodzinie, uzależnienia, terminalnie chorzy, a więc opieka paliatywna. To są obszary z 16 bloków, które już są badane w Polsce. Planujemy, że te badania zakończą się gdzieś w sierpniu i zaowocują wydaniem dokumentu. Została już podpisana umowa między Katolickim Uniwersytetem Lubelskim a Caritas. Mamy nadzieję, że to pomoże nie tylko nam. Będziemy starali się przedstawić te badania władzom, gdyż na zwalczaniu biedy powinno zależeć również państwu. Państwo powinno wspierać wszystkie organizacje charytatywne, także Caritas. Jako organizacja Konferencji Episkopatu Polski pokrywamy cały teren kraju i dlatego myślę, że jesteśmy dobrym partnerem dla władz. Ten program badań jest bardzo szeroki i odważny. Mamy nadzieję, że przyniesie też ciekawe wyniki. - Rozeznanie potrzeb pomoże docierać z pomocą tam, gdzie jej naprawdę potrzeba. To jest chyba najlepszy prezent, jeśli tak można powiedzieć, jaki Caritas może sobie zrobić na swe 20-lecie? Tak, niedługo skończymy 20 lat. Wiadomo, że po zmianach systemowych w Polsce w 1990 r., 10 października powstała Caritas Polska. Bp Czesław Domin był przewodniczącym Komisji Charytatywnej. Ja potem zostałem powołany przez księdza biskupa i wysłany do Warszawy do tworzenia struktur. Dzisiaj Caritas jest dosyć silną i wiarygodną organizacją. Korzystając z tej okazji, chciałbym podziękować wszystkim: ofiarodawcom indywidualnym, ale też instytucjom i sponsorom, którzy przyczynili się do tego, że Caritas może tak dobrze pomagać innym. Za tą pomocą stoją konkretni ludzie. To są dyrektorzy Caritas diecezjalnych, to są parafialne zespoły, anonimowi ludzie, siostry zakonne, to jest młodzież i dzieci. Będąc w Radiu Watykańskim, chciałbym bardzo serdecznie powiedzieć im wszystkim staropolskie „Bóg zapłać!” za zaangażowanie, za pracę. Sam dyrektor nic nie może zrobić. Gdyby nie pracownicy Caritas Polska, którzy się angażują nieraz nawet i po godzinach, to nie mielibyśmy żadnych owoców. To są ludzie zaangażowani, dlatego też chcę ich bardzo pozdrowić i podziękować za ich pracę.