Święto św. Jakuba Starszego, Apostoła
Żywe usposobienie Jakuba i jego brata Jana sprawiło, że Jezus nazwał ich „synami gromu”.
Jakub należał do uprzywilejowanych uczniów Jezusa, którzy byli świadkami przemienienia na górze Tabor, a także modlitwy w Ogrójcu. Żywe usposobienie Jakuba i jego brata Jana sprawiło, że Jezus nazwał ich „synami gromu”.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W średniowieczu powstała legenda, że św. Jakub, zanim został biskupem Jerozolimy, po Zesłaniu Ducha Świętego udał się najpierw do Hiszpanii. Tradycja ta powstała dlatego, ponieważ w wieku VII miano z Jerozolimy do Santiago de Compostela sprowadzić relikwie św. Jakuba. Jakub jest pierwszym patronem Hiszpanii i Portugalii.
W ikonografii św. Jakub przedstawiany jest jako starzec o silnej budowie ciała w długiej tunice i płaszczu, lub jako pielgrzym w miękkim kapeluszu z szerokim rondem. Jego atrybutami są bukłak, kij pielgrzyma, księga, miecz, a także zwój.
Św. Jakub Starszy pędzla Albrechta Dürera z widocznym atrybutem świętego - muszlą.
