Ostatnie dyskusje Synodu

Przyszedł czas, by podsumować Synod. Przy 218 wygłoszonych wystąpieniach, każde po max. 5 minut, około 80 uczestników nie mówiło. Niektórzy teraz skarżą się że nie mieli możliwości wypowiedzenia się, ale rzeczywistość jest taka, że jest za późno. Na tym Synodzie jeżeli czas się skończył, to naprawdę się skończył.

Kard. Turcson i jego zespół stanęli przed trudnym zadaniem zebrania i uporządkowania materiału z 218 wystąpień. Zestawienie ma objętość książki. Niesamowite było po raz kolejny zobaczyć szybkość i jakość pracy watykańskiego sekretariatu.

W dokumencie podkreślono, że nie jest to synod afrykański, ale że to Kościół powszechny zgromadził się na Synodzie poświęconym swojej obecności w Afryce. Zgodziłbym się z tym, widząc jak wielu biskupów i delegatów przybyło z innych części świata.

„Zranione ludzkie serca są najważniejszym, ukrytym miejscem, w którym znajduje się przyczyna tego wszystkiego co destabilizuje kontynent afrykański.” - stwierdzono. Synod wypowiedział się więc bardziej za uzdrawiającą (wzmacniającą) sprawiedliwością, niż za karzącą. Komentując dobro i zło, do którego dochodzi w Afryce, dokument mówi o blaskach i cieniach. Pozwolę sobie na jeszcze jeden cytat: „oczekuje się że SECAM (Symposium of Episcopal Conferences of Africa and Madagascar, Sympozjum Konferencji Biskupów Afryki i Madagaskaru) będzie starało się o status obserwatora w Związku Afrykańskim, a regionalne konferencje będą starały się o to samo w regionalnych i narodowych parlamentach, na przykład w Południowej Afryce.”

Środa upłynęła na pracy w małych grupach. Każda grupa miała za zadanie skomentować roboczy dokument, stanowiący - jak już pisałem - syntezę wszystkich 218 wypowiedzi. Chodziło o to, by podkreślić sprawy, które naszym zdaniem były najważniejsze i nas poruszyły, zwrócić uwagę na te, które nie zostały wystarczająco zaprezentowane lub które pominięto.

W mojej grupie (jest nas 23) zwróciliśmy uwagę na 6 spraw:
1. Imigracje: Przejawy rasizmu i ksenofobi na świecie względem Afrykańczyków, ograniczenia w podróżowaniu, sytuacja ekonomiczna uchodźców.
2. Ogólnoświatowa solidarność: Rozwiązanie wielu afrykańskich bolączek można znaleźć na zewnątrz Afryki, w związku z tym potrzebujemy większego zaangażowania Kościoła powszechnego w celu stworzenia lepszej przyszłości dla wszystkich Afrykańczyków.
3. Kobieta: Stworzenie struktur w kościele, dzięki którym kobiety mogłyby wpływać na podejmowanie decyzji, planowanie i ich wykonywanie.
4. Kształtowanie pojednania, sprawiedliwości i pokoju – dla wszystkich, od kołyski po grób.
5. Pewność siebie: Afryka produkuje to, czego nie konsumuje, a konsumuje to czego nie produkuje. Dopóki dynamika światowej ekonomii nie jest skierowana na życzliwość względem Afryki, można tylko marzyć o pewności siebie.
6. African Peace Council of Elders (Afrykańskie Pokojowe Kolegium Seniorów). To było moje wstępne 4 minutowe wystąpienie, dziwne gdyż to powinno pojawić się w małych grupach.

Osiem grup zauważyło brak w podsumowaniu kilku punktów. Większość (z wyjątkiem jednej lub dwóch grup) zgodziła się, żeby w tytule Synodu „Pojednanie, sprawiedliwość i pokój” zniknęły na korzyść Rodziny Bożego Kościoła. W raportach powrócono do bezpiecznych wypowiedzi. Było to dla mnie trochę smutne, ale synod jeszcze się nie skończył. Przez następne półtora dnia będziemy znów pracować w grupach, sporządzając krótkie propozycje, co według nas powinno się znaleźć w końcowym dokumencie.

Moją pierwszą i prawdopodobnie jedyną propozycją będzie naleganie, aby tytuł „Pojednanie, sprawiedliwość i pokój” nie został zastąpiony lub usunięty. Jaki będzie skutek, okaże się w ciągu najbliższych dni.
 

Tłumaczenie: Adam Śliwa