Inwazja papug na Brukselę

Kolorowe ptaki zadomowiły się w brukselskich parkach kilkadziesiąt lat temu. Są różne informacje o tym, skąd się wzięły: pierwsze pary miały być wypuszczone na wolność w latach 50. przez celników z przechwyconego transportu, uciekły z klatek nieuważnym hodowcom albo zostały uwolnione specjalnie po to, by dodać kolorytu niebu nad Brukselą.

O ile na początku lat 70. było ich ledwie 40, w 2007 roku - ok. 7 tys., to teraz ornitolodzy szacują całą populację na ok. 10 tysięcy. Jej przyrostowi sprzyjają łagodne zimy i mieszkańcy, którzy dokarmiają papugi. Ptaki chętnie odwiedzają też zaciszne przydomowe ogrody. W rezultacie ich liczebność wzrosła do tego stopnia, że zagraża przetrwaniu rodzimych gatunków fauny: ptakom i nietoperzom. W niektórych parkach papugi opanowały całe zagajniki, tworząc w koronach drzew, gdzie mają gniazda, duże, hałaśliwe kolonie.

"Mamy do czynienia z przyrostem w tempie geometrycznym" - powiedział dziennikowi "La Capitale" Olivier Beck z Brukselskiego Instytutu Ochrony Środowiska. Dlatego przygotowywany jest plan, który ma ograniczyć skalę zjawiska. "Jeśli okaże się to konieczne, to w przyszłości trzeba będzie schwytać niektóre ptaki i je wysterylizować albo zabić. Ale jeszcze nie jesteśmy na tym etapie" - dodał ekspert. Władze mają oparcie w belgijskiej i unijnej legislacji, która w imię zachowania bioróżnorodności nakazuje ochronę rodzimych gatunków przed inwazyjną florą i fauną z innych obszarów świata.

Do dwóch mniejszych gatunków papug dołączyła w ostatnich latach w Brukseli imponująca, osiągająca nawet do 60 cm aleksandretta większa: zielona, z czerwonoróżowym dziobem i kołnierzem na szyi. Jest chętnie trzymana w hodowli ze względu na umiejętność "mówienia". Wywodzi się z Azji, a w brukselskich parkach, gdzie rozmiarami i barwnym upierzeniem nieodmiennie wzbudza zachwyt spacerowiczów, jej liczebność szacuje się na kilkadziesiąt sztuk.