„Czyńcie, jak Ja wam uczyniłem…”

Program obchodów Tygodnia Miłosierdzia

W niedzielę rozpoczynającą 66. Tydzień Miłosierdzia, nawiązując do perykopy ewangelicznej z tego dnia, zastanowimy się nad istotą powołania do służby na wzór Chrystusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć” (Mt 20,28). Nawiązując do przypowieści o Dobrym Samarytaninie (Łk 10,30-37) uświadomimy sobie, jak bardzo ważne są odwaga i zdecydowanie w niesieniu pomocy człowiekowi poszkodowanemu. Ich brak niweczy dobre chęci i pozbawia miłość oczekiwanego owocu.

W poniedziałek proponujemy refleksję nad istotą ubóstwa materialnego i rozważanie osnute wokół ewangelicznej sceny ukazującej wdowę wrzucającą dwa grosze do skarbony świątynnej (Łk 21,1-4). Ta scena pomaga zrozumieć, że w pomocy materialnej w ocenie Bożej ważny jest każdy grosz, oraz że nikt nie jest zwolniony z czynienia miłosierdzia, również ubodzy mogą pomagać ubogim.

We wtorek rozważamy tajemnicę przemiany Zacheusza (Łk 19,1-10). Człowiek ten będąc bogatym materialnie, był bardzo ubogi duchowo, ale spotkał Jezusa. To spotkanie zmieniło go – stał się hojnym wspomożycielem ubogich.

Środajest dniem refleksji nad problemem głodu w świecie oraz niedożywieniem dzieci w naszej Ojczyźnie w połączeniu z faktem marnowania wielkich zasobów żywności. Pamiętajmy, że rok 2010 został ogłoszony przez ONZ jako Rok Walki z Głodem. Tej refleksji towarzyszy ewangeliczna scena rozmnożenia chleba i nakarmienia przez Jezusa i Apostołów tysięcy głodnych ludzi (Łk 9,12-17).

W czwartek rozważamy nawiedzenie i posługę Maryi w domu Elżbiety (Łk 1,39-45). Zwracamy uwagę na ewangeliczną wzmiankę „o pośpiechu” Maryi. W dawaniu siebie innym, w świadectwie miłości czynnej trzeba się spieszyć, posługi miłości nie można odkładać na jutro. Miłość Bożą, której doświadczamy w każdej dobrze przeżytej Eucharystii, trzeba „w pośpiechu” przekładać na ofiarną służbę bliźnim.

W piątek zastanawiamy się nad uzdrowieniem niewidomego Bartymeusza (Łk 18,35-43). Pytamy: co możemy zrobić dla chorych i niepełnosprawnych? W jaki sposób możemy ich jeszcze skuteczniej przyprowadzać do Chrystusa?

W sobotę, która jest najczęstszym dniem zawierania sakramentalnych małżeństw, rozważmy opis wesela w Kanie Galilejskiej (J 2,1-11) i zastanawiamy się, w jaki sposób Chrystus wspiera młodych małżonków oraz jak możemy pomagać małżonkom i rodzinom w przeżywającym trudne sytuacje.

Słowa Chrystusa: „Bo ubogich zawsze macie u siebie...”  (Mt 26,11) nie straciły w niczym na aktualności. Tak, jak kiedyś, tak również teraz, nie brakuje osób borykających się z problemami materialnymi. Ubóstwo niematerialne przejawia się najczęściej w braku wykształcenia, wynaturzonych relacjach społecznych, beznadziei i zaniku wiary w to, że można w życiu coś zmienić na lepsze. Do ubóstwa materialnego często dochodzi ubóstwo duchowe i religijne. Stare ludowe przysłowie mówi, że „nieszczęścia chodzą parami”. Bardzo często tam, gdzie brakuje chleba nie brakuje alkoholu. W rodzinach, w których  najważniejszy staje się alkohol szybko zjawia się przemoc, zaniedbania w wychowaniu dzieci, wkrada zwyczajna bieda, rozpoczyna bezdomność. Wielu ludzi wstąpiło na drogę przestępczą  nie dlatego, że są źli, ale dlatego, że inaczej nie mogli lub nie potrafili żyć. Prostytucja, drobne kradzieże i rozboje, wykorzystywanie nieletnich, żebranie na ulicach – to tylko niektóre ze sposobów ujawniania się ubóstwa moralnego, które możemy łatwo zaobserwować w życiu codziennym.