Apostoł Chin na ołtarze?

Właśnie tam zebrała się po raz pierwszy komisja historyczna, która zajmie się analizą przypisywanych mu pism oraz działalności w Kraju Środka. W jej skład wchodzi m.in. założyciel rzymskiej Wspólnoty św. Idziego, prof. Andrea Riccardi.

Jak oświadczył przewodniczący komisji, ks. Gianni Criveller, misjonarz pracujący w Hongkongu, o. Ricci nie był jedynym ewangelizatorem Chin w przeszłości. Przypomniał, że w Szanghaju rozpoczął się proces beatyfikacyjny jezuity, o. Pawła Xu Guanqi, przyjaciela włoskiego misjonarza.

Urodzony 6 października 1552 r. Matteo Ricci był pierwszym z trzynaściorga dzieci zamożnej rodziny mieszkającej w Maceracie, w regionie Marche. Po wstąpieniu do nowicjatu jezuitów w Rzymie został skierowany na studia filozoficzne i teologiczne do słynnego już wówczas Kolegium Rzymskiego. Studiował tam również astronomię oraz matematykę pod kierunkiem Krzysztofa Klawiusza, znanego jezuity niemieckiego; nauczył się też konstruowania zegarów.

W 1578 r. o. Ricci został wysłany do Indii. Przed podróżą, wraz z kilkoma innymi młodymi jezuitami, którzy – jak on – mieli udać się na misje, został przyjęty na audiencji przez papieża Grzegorza XIII. Po przybyciu do Indii kontynuował w Goa studia teologiczne i w 1580 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Trzy lata później przybył do Chin, a dokładnie do Guandong bądź Zhaoquin.

24 stycznia 1601 r. dotarł na dwór cesarski w Pekinie, jednak cesarza nigdy osobiście nie spotkał. Przybycie o. Ricciego na dwór cesarski musiało być bardzo ważnym wydarzeniem, zostało bowiem zapisane w oficjalnej historii dynastii Ming. Spośród darów, jakie o. Ricci przywiózł dla cesarza, warto wspomnieć: obraz Zbawiciela, dwa obrazy Matki Bożej, brewiarz, krucyfiks wysadzany drogimi kamieniami, dwa zegary, dwie klepsydry, klawesyn, osiem zwierciadeł oraz róg nosorożca.

Przez wiele lat o. Ricci prowadził bardzo intensywną działalność misjonarską i naukową. Zmarł w Pekinie 11 maja 1610 r.