Miłość, pamięć i codzienna praca

Mówiąc o patriotyzmie abp Kowalczyk przyznał, że w pojęciu tym mieści się zarówno miłość do tego, co najbliżej, a więc rodzinnego miasta, wsi, regionu, Ojczyzny, jej kultury i tradycji, ale także Europy, do której należymy.

„Być patriotą to kochać Ojczyznę, szanując inne narody i kultury. To także mieć świadomość swojej tożsamości i korzeni, z których wyrastamy i które, wbrew nawoływaniu papieża Jana Pawła II, zdarza nam się podcinać, dając wiarę temu, że owe korzenie to fundament iluzoryczny - pwoiedział abp Kowalczyk. – Niestety, Polacy mają do tego skłonność, a powinni się tymi wartościami szczycić. Mamy Europie naprawdę wiele do zaoferowania - przywiązanie do wiary, rodziny, tradycji. To bardzo cenny wkład, jaki możemy wnieść do wspólnej Europy” – ocenił Prymas Polski.

Przypomniał również za Janem Paweł II, że prawdziwy patriotyzm nigdy nie dąży do dobrobytu własnego narodu kosztem innych narodów. Jest przeciwieństwem nacjonalizmu.

„Papież mówił o tym wielokrotnie. Apelował o szacunek dla każdego człowieka bez względu na pochodzenie i kolor skóry. Ogromną wagę przywiązywał do poszanowania kultury narodowej. W 1980 roku w UNESCO w Paryżu podkreślił, że kultura jest tym spoiwem, które najmocniej wiąże naród. Naród istnieje z kultury i dla kultury. Dlatego zniszczyć kulturę, to zniszczyć naród. Papież miał tego głęboką świadomość. Dobrze pamiętał dramat II wojny światowej” – tłumaczył metropolita gnieźnieński.

Pytany o refleksje przed zbliżającym się Świętem Niepodległości przyznał, że kolejne rocznice skłaniają go przede wszystkim do spojrzenia w przeszłość, na ogromny wysiłek tych, którzy o niepodległość walczyli.

„Wielu z nich zapłaciło najwyższą cenę, by nasza Ojczyzna odzyskała suwerenność i wróciła na mapę Europy. I tym naszym dziadom walczącym i budującym niepodległość na różnych płaszczyznach: społecznej, religijnej, politycznej, kulturalnej, naukowej należy się wdzięczność i najwyższe uznanie – stwierdził.

Dodał również, że „naszym obowiązkiem jest uczynić wszystko, aby tej spuścizny okupionej tak wielkim wysiłkiem i ofiarą nie roztrwonić, ale ją ubogacać dla nas i dla tych, którzy przyjdą po nas”.