Nowe życie po przeszczepie

Choroba nerek pojawiła się znienacka i zdecydował o tym przypadek. To było 23 lata temu podczas letnich wakacji. Iwona zdecydowała się na pieszą pielgrzymkę, nic nie wskazywało na to, że jest chora i to tak ciężko. - Nerki nigdy mnie nie bolały, a o przewlekłym ich zapaleniu dowiedziałam się tuż po wykonanych badaniach - opowiada 44-latka.

"Nigdy nie utraciłam wiary"

Przed nią były konkretne życiowe plany: ukończenie studiów na wymarzonym kierunku, wyjazd na misje, a także założenie własnej rodziny. Najgorsze jednak miało dopiero nadejść. Choroba postępowała powoli i minęło 20 lat kiedy się na dobre uaktywniła. -Mogę być wdzięczna Bogu za to, że cały czas był ze mną. Są osoby, które trafiają do szpitala w krytycznym momencie - tłumaczy Family News Service.

W niektórych przypadkach niewydolność nerek jest możliwa do wyleczenia, a w jej przypadku nie było na to żadnych szans. Iwona miała do wyboru długotrwałe dializy lub przeszczep organu.

Po diagnozie, kobieta nie potrafiła powstrzymać łez, oparcia szukała w Bogu. -Nigdy nie utraciłam wiary. Zadawałam sobie pytania, dlaczego to ja mam być chora. Wątpliwości było wiele - podkreśla kobieta wspominając tamten czas. Iwona została skierowana do szpitala, rozpoczęła się seria badań. -Czekałam na cud, brałam różaniec do ręki, modliłam się i czytałam Pismo Święte - mówi.

"Doktorze, chcę mieć dzieci"

Kobieta zawsze marzyła o urodzeniu dzieci. Doskonale przeczuwała, że przed nią trudne miesiące i pewnie lata. Lekarze nie pochwalali jej dążeń. Z każdym kolejnym dniem była coraz słabsza, nie chciała jednak rezygnować z pracy. -To ona dawała mi siłę -zaznacza. Iwona urodziła dwójkę dzieci, dziś syn ma 13 lat, a córka 11. Spełniła jedno ze swoich marzeń, które chciała zabrać bezpowrotnie okrutna choroba.

Wizja przyszłości nie napawała optymizmem. Długotrwałe dializy, podłączenie do urządzenia, które miało oczyszczać jej krew i trzymać ją przy życiu. Ona jednak nie dała za wygraną.

Banan mógł ją zabić

Rodzina nauczyła się żyć z jej chorobą, codzienność podporządkowana była ciągłymi badaniami i specjalną dietą. Doszło do tego, że zjedzenie banana, owocu, który tak bardzo lubiła, mogło ją zabić.

Kobieta była zmęczona, opuchnięta, niewiele mogła jeść i pić, jej ciało zmieniało się, a akceptacja tych zmian przychodziła jej z trudem. W końcu lekarze poinformowali ją, że jedynym ratunkiem jest przeszczep. Idealnym dawcą był jej ukochany mąż. Mężczyzna nie wahał się ani przez moment. Od początku deklarował, że jeśli będzie mógł pomóc żonie, to na pewno to zrobi. Swoje nerki zaoferowały także dwie kuzynki oraz siostra.