Skoro dziś poniedziałek…

Przynajmniej dawno, dawno temu tak było. Gdy mieliśmy tylko dwa kanały. Nie licząc chytanyj przez nos na Śląsku czeskoslovenckej televizii Praha.

Ale ostatnio polski teatr tv znów mocno idzie w górę. Oglądalność rośnie,  a jego wicedyrektor, Wojciech Majcherek, uważa wręcz, że „Teatr Telewizji się odrodził”.

A ja, szczerze napisawszy, nie wiem… Nie widzi mi się ta nowa formuła, tak jak nie widziała mi się już pierwsza zmiana po zmianie władzy, czyli wymiana logotypów, identyfikacji wizualnych, czy jak to się tam fachowo nazywają te grafiki, wyświetlające się ludziom np. na Facebooku.

Poprzednie naprawdę nie były złe. Ba, były ładniejsze. Przyjemniejsze dla oka. Te nowe są toporne, zbyt proste, machnięte po linii najmniejszego oporu.

Niestety, okazało się, że była to też symboliczna zapowiedź tego, co nas czeka. Bo kolejne realizacje i inscenizacje, są właśnie takie, jak te logotypy, tła i szablony. Postawić kamerę i nakręcić spektakl, tak jak go grają w macierzystym teatrze. I szlus.

No niby można, ale czy to jest atrakcyjne dla widza? Chyba średnio. Bardziej wygląda mi to na jakieś skrzyżowanie stand-upu z podcastem. Bo ile można patrzeć na jedną i tę samą osobę recytującą swoje kwestie do kamery? Oczywiście, jakiś tam montaż (pozorowany) jest, ale co z tego? Po jakimś czasie i tak się wyłączam, przymykam oczy i już tylko słucham.

Ale jak to ma tak wyglądać/nie wyglądać, to może od razu wpuśćmy na antenę TVP1 słuchowiska Teatru Polskiego Radia? Niech leci audio, a na ekranie telewizora wyświetlać będzie się już tylko ten nieszczęsny, nowy logotyp. I kto wie, czy w ramach oszczędności i jakiejś szalonej pogoni / szajby na punkcie ilości, a nie jakości, tak się właśnie nie stanie (w ubiegłym tygodniu dostałem newsem, że w każdym sezonie (od września do czerwca) w TVP1 i TVP Kultura będzie można obejrzeć ok. 40 premierowych spektakli).

Tylko, że to już nie będzie teatr, a istny tyjater. By nie powiedzieć cyrk...

Kurtyna!