Benedykt XVI do Papieskiego Instytutu Archeologii Chrześcijańskiej
Poznawanie zabytków starożytności chrześcijańskiej ma znaczenie zarówno dla kultury, jak dla wiary i duchowości. Mówił o tym Benedykt XVI studentom i wykładowcom Papieskiego Instytutu Archeologii Chrześcijańskiej - donosi Radio Watykańskie.
Papieski Instytut Archeologii Chrześcijańskiej zajmuje się badaniem wczesnochrześcijańskich zabytków Rzymu z uwzględnieniem także innych regionów starożytnego świata. Badając dzieje Kościoła, trzeba zawsze uwzględniać, że jest on złożony z elementu ludzkiego i boskiego – przypomniał Papież. Dlatego archeologia chrześcijańska, posługując się metodami nauk historycznych, musi równocześnie uwzględniać teologię. „Szerzenie kultury artystycznej i historycznej we wszystkich kręgach społeczeństwa umożliwia ludziom naszych czasów odnajdywanie własnych korzeni – mówił do archeologów Ojciec Święty. – Pozwala czerpać z nich elementy kulturowe i duchowe, pomagające budować społeczeństwo w wymiarze naprawdę ludzkim. Każdy człowiek, każde społeczeństwo potrzebuje kultury otwartej na antropologiczny, moralny i duchowy wymiar egzystencji. Dlatego życzę, by również dzięki pracy waszego zasłużonego instytutu prowadzone były nadal, i to jeszcze intensywniej, badania nad chrześcijańskimi korzeniami naszego społeczeństwa. Doświadczenie waszego instytutu dowodzi, że studiowanie archeologii, a zwłaszcza zabytków wczesnochrześcijańskich, pozwala pogłębić znajomość przekazanej nam ewangelicznej prawdy. Daje nam też okazję pójścia za nauczycielami i świadkami wiary, którzy nas poprzedzili. Znajomość dziedzictwa poprzednich pokoleń pozwala następnym zachować wierność depositum fidei – prawdom wiary przekazanym nam przez pierwszą wspólnotę chrześcijańską. Idąc tą samą drogą, będziemy wówczas głosić nadal we wszystkich czasach i na każdym miejscu niezmienną Ewangelię Chrystusa. Oto dlaczego wasz instytut obok również ważnych osiągnięć na polu naukowym troszczy się słusznie o to, by dawać wkład w znajomość i pogłębienie wiary chrześcijańskiej. Zbliżanie się do «śladów Ludu Bożego» to konkretny sposób, by stwierdzić, jak treść tej samej, niezmiennej wiary została przyjęta i wprowadzona w życie chrześcijańskie w zmiennych warunkach historycznych, społecznych i kulturowych na przestrzeni wielu wieków”.
