Jerozolima: Zesłanie Ducha Świętego w Wieczerniku

Dopiero po południu katolicy mogli modlić się w historycznym Wieczerniku na Górze Syjon w Jerozolimie, gdzie nastąpiło - według najstarszej tradycji - zstąpienie Ducha Świętego na zgromadzonych tam apostołów i Maryję. Przychodziły tam grupy duchownych i świeckich oraz nieliczni w Ziemi Świętej pielgrzymi. Zgodnie z przyjętym status quo, franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej przybyli do Wieczernika po południu w liturgicznej pielgrzymce, aby sprawować drugie nieszpory z uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Wieczernik, gdzie narodził się Kościół, należał w średniowieczu do franciszkanów. Kustosz Ziemi Świętej do dziś nosi historyczny tytuł "gwardiana Świętego Syjonu", a franciszkanie oczekują, będą mogli powrócić doswojej pierwotnej siedziby. Zostali z niej bowiem usunięci w połowie XVI w. przez muzułmanów, którzy urządzili tam meczet. Od tego czasu katolicy nie mogli w Wieczerniku sprawować Eucharystii. Nabożeństwa okolicznościowe mogli odprawiać tylko trzy razy w roku - w Wielki Czwartek, w ZesłanieDucha Świętego i w czwartek w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan.Od 1948 roku Wieczernik znajduje się w rękach izraelskich, co dodatkowo komplikuje sytuację formalną tego świętego dla chrześcijan miejsca. Wsąsiedztwie Wieczernika, w tym samym kompleksie budynków, znajduje się grób króla Dawida i przy nim mała synagoga. W okresie żydowskich świąt Szawuot, które jako źródło chrześcijańskiej Pięćdziesiątnicy, obchodzone są niemal w tym samym czasie, Żydzi religijni pielgrzymują do grobu swojego wielkiego króla i zapalają 150 świec (tyle, ile jest psalmów).Niezwykłym wydarzeniem w historii Wieczernika była Eucharystia, którą Jan Paweł II sprawował tam podczas pielgrzymki do Ziemi Świętej w Roku Wielkiego Jubileuszu, w marcu 2000 r. Po nawiedzeniu Wieczernika przez Ojca Świętego i rozmowach watykańsko-izraelskich pojawiła się szansa oddania Wieczernika pod opiekę franciszkanów z kustodii Ziemi Świętej w zamian za synagogę w Toledo, którą Kościół katolicki przekazać miał w ręce żydowskie. Po trzech latach nie zanotowano w tej sprawie jednak żadnego postępu.