Piesza Warszawska po raz 292

Tegorocznemu wędrowaniu warszawskiej pielgrzymki pieszej towarzyszy hasło "Chrystus światłem świata przez twoją świętość". Pątnicy po 9 dniach wędrówki dotrą na Jasną Górę 14 sierpnia. Podczas Mszy inaugurującej pielgrzymkę Prymas Polski przypomniał, iż pielgrzymi niosą na Jasną Górę nie tylko intencje osobiste, ale również społeczne "intencje tego wszystkiego, co nas otacza". Wśród szczególnych "intencji społecznych" kard. Glemp wymienił bezrobocie, które tak wiele rodzin doprowadza na krawędź rozpaczy. Nawiązując do często bolesnej historii naszej Ojczyzny i odzyskanej wolności Prymas Polski podkreślił, że "nie możemy nazwać wolnością tego, co rodzi zło". Przypomniał jednocześnie, że to właśnie budująca się świątynia Opatrzności Bożej będzie znakiem wolności. "W tej świątyni chcemy dziękować za prawdziwą wolność i jej się tam uczyć" - stwierdził kard. Glemp. Po Mszy św. Prymas Polski pobłogosławił pielgrzymom na drogę. Po 9 dniach wędrówki i pokonaniu ponad 250 km dotrą oni na Jasną Górę w wigilię uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Pielgrzymom pieszym towarzyszy także grupa duchowa. Prawie 400 osób będzie wspierać modlitwą zdążających do sanktuarium jasnogórskiego. Duchowi pątnicy, dzięki transmisjom radiowym, będą również mieli okazję przekazać swoje intencje będącym na szlaku. Początki Warszawskiej Pieszej Pielgrzymki sięgają roku 1711. Bractwo Pana Jezusa Pięciorańskiego przy paulińskim kościele pod wezwaniem św. Ducha w Warszawie poprowadziło pielgrzymkę na Jasną Górę w imieniu miasta prosząc o ocalenie przed szalejącą epidemią. Jedno z najtragiczniejszych wydarzeń w historii stołecznej pielgrzymki miało miejsc w roku 1792. Na trasie z Woli Mokrzeskiej do Krasic, Prusacy wymordowali wszystkich pielgrzymujących z Warszawy. W 1935 roku postawiono w tym miejscu pomnik ku czci pomordowanych. W 1963 roku ówczesne władze nie wydały zgody na pielgrzymkę motywując swoją decyzję epidemią ospy na niektórych obszarach Polski. Mimo to do Częstochowy wyruszyła "nielegalna pielgrzymka", którą na Jasnej Górze przywitał Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński. Na trasę wyruszyły też "siedemnastki" - młodzieżowe grupy Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej. Pątnicy, którzy rozpoczęli wędrówkę z kościoła akademickiego pw. św. Anny, odwiedzą na trasie kilka sanktuariów: Lewiczyn, Nowe Miasto nad Pilicą, Studziannę i Paradyż. Pierwszy odpoczynek zaplanowano na 11 kilometrze drogi, na Polach Wilanowskich, gdzie ma stanąć Świątynia Opatrzności Bożej. Warszawskie "siedemnastki" były przez długi czas jedyną w Polsce młodzieżową pielgrzymką na Jasną Górę. Nadal idą w nich osoby z różnych miejsc Polski, nie tylko z Warszawy. Spada natomiast liczba uczestników. W 1967 roku do rektora kościoła akademickiego, ks. Tadeusza Uszyńskiego zgłosiła się grupa studentów z prośbą o przydzielenie im duszpasterza, który mógłby wspierać ich duchowo w czasie warszawskiej pielgrzymki na Jasną Górę. Utworzono grupę środowiskową dla młodzieży studiującej, ze specjalnym programem konferencji i dyskusji na interesujące ją tematy. Do istniejących wtedy już 16 grup pod opieką paulinów, została dołączona 17 grupa studencka, prowadzona przez duszpasterzy akademickich. Przez kilka lat był jednak w "siedemnastkach" także paulin - łącznik z resztą pielgrzymki. Ks. Uszyński rozumiał, że dla młodzieży studenckiej trzeba innego stylu pielgrzymowania. Aby utworzyć nową grupę, potrzebna była zgoda ówczesnych służb bezpieczeństwa, w czym pomógł Prymas Polski kard. Stefan Wyszyński. Po akceptacji, w nowej grupie poszło w 1967 r. na Jasną Górę ok. 400 osób. "Siedemnastka" wniosła do pielgrzymki nowe treści. Tuba np. nie służyła tylko dla potrzeb kantora, jak to było w innych grupach, ale używano jej także do konferencji: porannej, popołudniowej i wieczornej, kończącej dzień pielgrzyma. To wywoływało, obok innych zmian, niezadowolenie tradycyjnie myślących uczestników WPP. Tymczasem "siedemnastka" z roku na rok rosła liczebnie, "promieniując" nowym stylem pielgrzymowania na całą pielgrzymkę warszawską.