Dzień proroka Jetry

Według tradycji apokryficznej grób biblijnego Jetry, kapłana Madianitów i teścia Mojżesza, znajduje się w Galilei. Jest to starożytne Qarn Hittim (czyli Rogi Hittin), sięgające korzeniami czasów kananejskich, gdy nosiło nazwę Madon, zdobyte następnie przez Jozuego po wkroczeniu Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Sekta Druzów, która wyodrębniła się w X wieku na fali religijno-politycznego ruchu izmailizmu, umieściła grób Jetry właśnie w Hittim. U stóp wzgórza znajduje się druzyjska wioska, której mieszkańcy strzegą i pielęgnują miejsce wiecznego spoczynku swego proroka. Przy grobie zebrały się w ciągu minionych trzech dni tysiące Druzów, z wiosek w Galilei, z Hajfy i ze Wzgórz Golan. Obrzędom religijnym towarzyszyły spotkania rodzin i klanów przy posiłkach, przeciągających się długo w noc. Druzowie nazywają siebie Bnei Maruf, czyli synami łaski. Wierzą w jednego Boga, a w swojej synkretycznej doktrynie łączą elementy religii muzułmańskiej, z naleciałościami chrześcijańskimi i innych starych religii bliskowschodnich. Uznają Mojżesza, Jezusa i Mahometa jako proroków, którzy głosili prawdę o Bogu. Islam nie uważa jednak Druzów za swych współwyznawców. Doktryna tej grupy narodowej jest trudna do opisania. Nie potrafią jej wyjaśnić nawet zwykli wyznawcy. Jej zasady zna tylko niewielkie grono wtajemniczonych mędrców (zwanych ukkal), które przekazują ją sobie w tradycji ustnej. Druzowie ściśle strzegą swojej odrębności. Zachowali ją przez tysiąc lat dzięki strukturze rodzinno-klanowej i szeregu surowo przestrzeganym zakazom, m.in. zawierania małżeństw z obcymi. Nie przyjmują do siebie żadnych neofitów - Druzem można się tylko urodzić i nim umrzeć. Żyją oni w północnym Izraelu, Syrii i Libanie. W Izraelu jest ich około 110 tysięcy, co stanowi 1,6% ogółu mieszkańców kraju. Mieszkają w 19 miastach i wioskach, z czego w 13 stanowią prawie 100% mieszkańców. W sześciu pozostałych miejscowościach żyją razem z muzułmanami i chrześcijanami. Druzowie są lojalnymi obywatelami żydowskiego państwa, które z kolei zapewnia im pełną wolność religijną, jakiej nie doświadczali pod panowaniem tureckim. Służą w izraelskiej armii, czego nie robią tamtejsi Arabowie. Są też znani z wielkiej gościnności, a ich wioski stanowią w Izraelu atrakcję turystyczną.