Sześcioro nowych świętych

3. Św. Józef Manyanet i Vives (7 I 1833-17 XII 1901) - Hiszpan (Katalończyk), kapłan, zał. kilku zgromadzeń zakonnych, szerzących cześć do Najświętszej Rodziny z Nazaretu Urodził się w wielodzietnej rodzinie chrześcijańskiej w miejscowości Tremp koło Lleidy w Katalonii (Hiszpania). Gdy miał 5 lat, matka ofiarowała go patronce miasteczka - Matce Bożej z Valldeflors. Po studiach w seminariach diecezjalnych Lleidy i Urgell przyjął święcenia kapłańskie 9 kwietnia 1859 i przez 12 lat był najbliższym współpracownikiem biskupa Urgell. Ale w pewnej chwili zaczęło go coraz bardziej pociągać życie zakonne i zaczął odczuwać pragnienie założenia nowych zgromadzeń - męskiego i żeńskiego. W 1864 za aprobatą biskupa powołał do życia zgromadzenie Synów Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, a w 10 lat później - Misjonarki Córki Świętej Rodziny z Nazaretu. Obie wspólnoty miały naśladować, czcić i szerzyć kult Świętej Rodziny oraz troszczyć się o chrześcijańską formację rodzin, głównie za pośrednictwem wychowania i oświaty katolickiej wśród dzieci i młodzieży, a także poprzez posługę kapłańską. Sam założyciel dzięki stałej modlitwie, niezmordowanej pracy i przykładnemu życiu pełnemu cnót, a także pełnej miłości trosce o dusze prawie 40 lat kierował i dodawał ciągłych bodźców obu nowym instytutom zakonnym; zakładał kolegia, szkoły zawodowe, seminaria i inne ośrodki apostolatu w całej Hiszpanii. Dziś oba zgromadzenia są obecne także w różnych krajach Europy, obu Ameryk i w Afryce. Napisał kilka dzieł, w których dawał światu przykład Świętej Rodziny z Nazaretu oraz nawoływał do czczenia i naśladowania Jej. Założył też czasopismo "La Sagrada Familia" (Rodzina Święta), ukazujące się obecnie po hiszpańsku i włosku, w którym m.in. propagował zbudowanie w Barcelonie świątyni przebłagalnej ku czci Rodziny Świętej, która stałaby się duchowym i powszechnym domem wszystkich rodzin. To właśnie te poglądy stały się natchnieniem dla rozpoczęcia budowy kościoła Świętej Rodziny - genialnego dzieła architekta, a obecnie także sługi Bożego Antoniego Gaudiego, który pragnął w ten sposób uwiecznić cnoty i przykład Rodziny z Nazaretu. Nowy święty był niezwykle płodnym i mądrym głosicielem Słowa Bożego, pozostawił po sobie wiele listów i książek nt. formacji osób zakonnych, rodzin i młodego pokolenia, a także prowadzenia szkół i kolegiów. Najsławniejszą jego pracą jest wydana w 1895 "Szkoła z Nazaretu i Dom Świętej Rodziny", będąca jego życiorysem duchowym. Jego dusza, występująca tam jako osoba o imieniu Desideria [Pragnienie], prowadzi fikcyjny dialog z Jezusem, Maryją i Józefem podczas kolokwiów, przez które dokonuje się cały proces doskonalenia chrześcijańskiego i zakonnego, inspirowany duchowością domu i szkoły Nazaretu. W 1899 wydał książkę "Cenny skarb rodziny" - przewodnik dla małżonków i rodzin, podkreślający godność małżeństwa jako powołania i ważność chrześcijańskiego wychowania dzieci. Jednocześnie nie brakowało Józefowi trudności i problemów, przez całe życie nękały go bolesne choroby, ale głęboka wiara i posłuszeństwo woli Bożej pozwalały mu przetrwać każdą próbę. Szczególnie dotkliwe były dlań ostatnich 16 lat życia, które nazywał "miłosierdziami Pana". Zmarł w domu macierzystym swego zgromadzenia w Barcelonie, a ostatnimi słowami, jakie wypowiedział, były: "Jezu, Józefie i Maryjo, przyjmijcie, gdy umrę, moją duszę". Błogosławionym ogłosił go 25 listopada 1984 Jan Paweł II, podkreślając w przemówieniu beatyfikacyjnym, że "świętość ojca Manyaneta miały swój początek w Świętej Rodzinie".