Krzyż na K2

Prałat jest członkiem włoskiej wyprawy alpinistycznej na ten drugi co do wysokości, a najtrudniejszy do zdobycia szczyt naszej planety. Po powrocie do bazy odprawił dla zdobywców góry dziękczynną eucharystię. Podobne krzyże stanęły wcześniej na obydwu biegunach i na najwyższym szczycie Europy. - Obchodzimy obecnie 50. rocznicę pierwszego zdobycia tego szczytu - powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Andreatta, który jest administratorem delegatem Rzymskiego Dzieła Pielgrzymkowego. Przypomniał, że na zakończenie tamtego Roku Jubileuszowego Papież powiedział: "Idźcie i głoście Chrystusa zmartwychwstałego wszystkim ludziom aż po krańce ziemi". W odpowiedzi na ten apel włoscy wspinacze wysokogórscy wybrali dwa bieguny - północny i południowy oraz "kapelusz Europy - Mont Blanc i kapelusz świata - czyli szczyt K2". - Zdobyliśmy szczyt razem z braćmi muzułmanami - dodał prałat. Z bazy Concordia na wysokości 4,8 tys. metrów "rozciągała się wspaniała panorama, otoczona najwyższymi szczytami Karakorum i widać było wspaniały K2, dumny i trudny do zdobycia" - wspominał dalej. Poinformował, że na górze umieszczono flagi watykańską, włoską, Unii Europejskiej i Pakistanu. - Niech z tego szczytu popłynie przesłanie miłości, miłosierdzia i zbawienia, które Syn Boży ofiarował wszystkim ludziom - powiedział na zakończenie prał. Andreatta. Położony na terenie Kaszmiru w Indiach szczyt K2, zwany też Czogori lub Godwin Austen (od nazwiska podróżnika, który jako pierwszy odkrył jego istnienia w 1861 r.), jest najwyższą górą łańcucha Karakorum i drugim co do wysokości szczytem na ziemi - 8611 m npm. Po raz pierwszy zdobyła go w 1954 wyprawa włoska. Wśród himalaistów uchodzi za najtrudniejszy do pokonania. Rzymskie Dzieło Pielgrzymkowe istnieje 70 lat; prowadzi działalność na terenie diecezji rzymskiej, a na jego czele stoi wikariusz papieski dla tej diecezji, obecnie kard. Camillo Ruini. Na co dzień kieruje nim administrator delegat, którym jest obecnie wspomniany prałat L. Andreatta. Zadaniem Dzieła jest organizowanie pielgrzymek zarówno po diecezji, jak i zagranicznych, a także propagowanie innych form pobożności chrześcijańskiej.