Rzym: Papież objął swoją katedrę

Na zakończenie Benedykt XVI skierował słowa pozdrowień do swoich diecezjan. "Drodzy rzymianie, teraz jestem waszym biskupem. Dziękuję za waszą wspaniałomyślność, dziękuję za waszą sympatię, dziękuję za waszą cierpliwość! Jako katolicy w jakimś sensie wszyscy jesteśmy też rzymianami. Jako katolicy w jakimś sensie urodziliśmy się wszyscy w Rzymie. Dlatego pragnę z całego serca starać się być waszym biskupem, Biskupem Rzymu. I my wszyscy chcemy starać się być coraz bardziej katolikami - coraz bardziej braćmi i siostrami w wielkiej rodzinie Bożej, tej rodzinie, w której nie ma cudzoziemców" - powiedział Benedykt XVI. Papież przyjechał do bazyliki św. Jana na Lateranie czarnym odkrytym mercedesem (limuzyną). W Pałacu Laterańskim powitał go burmistrz Rzymu Walter Veltroni. W orszaku papieskim był także abp Stanisław Dziwisz. Po zakończeniu uroczystości na Lateranie Ojciec Święty udał się do innej starożytnej bazyliki rzymskiej - Matki Bożej Większej, aby złożyć hołd znajdującemu się tam obrazowi Maryi "Salus Populi Romani", w którym jest Ona czczona jako Patronka tego miasta. Po dzisiejszym ingresie Papież powróci na Lateran 13 maja, by spotkać się z rzymskim duchowieństwem. Dwa dni później Benedykt XVI wyświęci w Bazylice św. Piotra nowych księży dla swojej diecezji. Obie świątynie - św. Jana na Lateranie i Matki Bożej Większej - mają status tzw. bazylik pontyfikalnych (papieskich). Mają też tytuł większych, gdyż podlegają formalnie Papieżowi, który mianuje dla nich kardynałów-archiprezbiterów. Bazylika św. Jana na Lateranie jest katedrą Ojca Świętego jako biskupa Rzymu, a ponieważ jest on jednocześnie zwierzchnikiem Kościoła powszechnego, określa się ją jako katedrę Rzymu i całego świata oraz jako "Matkę i głowę wszystkich kościołów". Św. Jan na Lateranie jest najstarszą z czterech rzymskich bazylik większych, zwanych także patriarchalnymi. Za jej fundatora uważa się papieża Milcjadesa (311-14), który w ten sposób wykonywał rozkaz cesarza Konstantyna; powstała prawdopodobnie w latach 312-18 na miejscu zwanym Castra Equitum Singularium, czyli siedziby gwardii, utworzonej przez tegoż władcę. W ciągu wieków była wielokrotnie niszczona, odbudowywana i przebudowywana, zmieniała też tytuł: początkowo patronował jej Najświętszy Zbawiciel, później Grzegorz Wielki (590-604) poświęcił ją dwóm świętym Janom: Chrzcicielowi i Ewangeliście. Przez długie wieki była głównym kościołem biskupa Rzymu, ale po pierwszym Wielkim Jubileuszu 1300 r., który odbywał się właśnie tam, straciła na znaczeniu, gdyż papieże przenieśli się do Awinionu (1309-76). Po powrocie papieży do Rzymu odzyskała dawną rolę, choć główną ich świątynią była zawsze Bazylika św. Piotra. Klemens XII (1730-40) nakazał wyryć po obu stronach wejścia do bazyliki św. Jana napis, informujący, że jest to "Przenajświętszy Kościół Laterański, Matka i Głowa Wszystkich Kościołów Miasta [Rzymu] i Świata".