Paul Ricoeur nie żyje

92-letni Ricouer zmarł we śnie w nocy z czwartku na piątek (19-20.05) w swoim domu w podparyskiej miejscowości Chatenay Malabry. Był członkiem Kościoła reformowanego. Uznawano go za jednego z myślicieli najbliższych Karolowi Wojtyle. Był on wielokrotnym gościem organizowanych w Castel Gandolfo międzynarodowych sympozjów naukowych z udziałem Jana Pawła II. Do bliskich przyjaciół Ricoeura zaliczał się też ks. Józef Tischner. Wiadomość o jego śmierci utrzymywano do dzisiaj w tajemnicy do chwili przybycia najbliższej rodziny. Paul Ricoeur był wdowcem, ojcem pięciorga dzieci. Jak zapowiedziano, pogrzeb będzie miał charakter ściśle prywatny. Paul Ricoeur urodził się 27 lutego 1913 r. Valence. Studiował filozofię w Rennes i Paryżu. W latach 30-tych pracował jako nauczyciel gimnazjalny. W 1940 r. na pięć lat trafił do niemieckiej niewoli. Po II wojnie światowej był współwydawcą słynnego czasopisma protestanckiego "Esprit". W 1950 r. na paryskiej Sorbonie obronił doktorat. Potem wykładał na uniwersytetach w Strasburgu i Paryżu. W 1966 r. był profesorem na uniwersytecie w Nanterre. Po przejściu na emeryturę wykładał na uczelniach amerykańskich i Kanadzie, m. in. jako następca wybitnego teologa i filozofa protestanckiego Paula Tillicha na uniwersytecie w Chicago. Ricoeur jest jednym z najważniejszych przedstawicieli dwóch wielkich prądów filozoficznych XX w.: hermeneutyki i fenomenologii. Na jego dzieło największy wpływ wywarła filozofia niemiecka: szczególnie fenomenologia Edmunda Husserla, filozofia egzystencji Karla Jaspersa i Martin Heidegger. W latach 50. Ricoeur zajmował się psychoanalizą Zygmunta Freuda, która zainspirowała go do wielu prac poświęconych fenomenowi zła i winy. Poczucie czasu i świadomość historyczna zdominowały myślenie Ricoeura w latach 80. Pojęcie "opowiadania" stało się dominującą kategorią jego filozofii, którą rozwinął w opublikowanym w 1983 roku dziele "Czas i opowiadanie". W ostatnich swoich pracach Ricoeur odchodzi od filozofii teoretycznej i coraz bardziej zajmuje się problematyką etyczną, m.in. sprawą "godnego życia" i uniwersalnymi wartościami etycznymi. W całej myśli Ricoeura splatają się wątki filozoficzne, teologiczne, psychologiczne oraz elementy lingwistyki. Francuski filozof został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami m.in. imienia Leopolda-Lucasa, Karla Jaspersa, a także "Wielką nagrodą filozofii" przyznawaną przez Akademię Francuską. Po polsku ukazały się: "Symbolika zła" (1986), "Egzystencja i hermeneutyka. Rozprawy o metodzie" (1975), "Język, tekst, interpretacja" (1989), "Podług nadziei. Odczyty, szkice, studia" (1991).