P. Kadlčik: Raport krzywdzący Polskę

W Polsce szerzy się antysemityzm, a władze niewiele robią, by z nim walczyć to wniosek z najnowszego raportu Rady Europy o Polsce. W naszym kraju mają mieć miejsce zarówno akty fizycznej agresji wobec Żydów, jak i akty wandalizmu. Co prawda w ostatnich latach dochodzi do nich sporadycznie, ale autorzy raportu i tak wymieniają je na pierwszym miejscu. Żydów atakują głównie skinheadzi. Niszczone są też synagogi, żydowskie szkoły i cmentarze. Izraelska ambasada w Warszawie jest zdumiona. Nie wiadomo nam o żadnych przypadkach profanacji cmentarzy czy szkół mówi Michał Sobelman, rzecznik ambasady. Autorzy raportu twierdzą, że takie przypadki to i tak sprawa drugorzędna. Znacznie gorsza w Polsce jest antysemicka obelga, zarówno ustna, jak i w formie pisemnej. W Polsce drukuje się dużo publikacji i periodyków o charakterze antysemickim, które potem można kupić w księgarniach. Zwłaszcza w jednej o nazwie Antyk, która znajduje się w podziemiach jednego z warszawskich kościołów. W Polsce istnieją też media, które głoszą antysemickie hasła, w tym Radio Maryja. Antysemickie tezy pojawiają się nawet w kazaniach niektórych księży. Słychać je również podczas meczów piłkarskich. Określenia "żydzi" kibice używają jako obelgi przeciwko drużynie przeciwnika. Niepokój wzbudzają też wystąpienia polityków, zwłaszcza z Ligi Polskich Rodzin i Narodowego Odrodzenia Polski. "Jesteśmy zaniepokojeni informacjami, według których antysemityzm pozostaje poważnym problemem w polskim społeczeństwie" konkludują autorzy raportu, wzywając polskie władze do bardziej zdecydowanych działań. Tym bardziej że społeczność żydowska w Polsce nie jest liczna od 5 do 10 tysięcy osób. Piotr Kadlčik, przewodniczący Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce, przyznaje, że dochodzi u nas do incydentów o charakterze antysemickim i władze niewiele z tym robią. Strony w Internecie, publikacje, księgarnia Antyk, to wszystko prawda. Ale nie uważam, by Polskę można było nazwać krajem antysemickim lub takim, w którym antysemityzm występuje w znaczącym stopniu. W Polsce nie zdarza się to, co ma miejsce we Francji czy w Niemczech. Tu nie ma fizycznych ataków przeciwko członkom społeczności, nie ma ataków na synagogi mówi "Rzeczpospolitej". Gminy żydowskie w Polsce są zaskoczone takim wnioskiem Rady Europy. Również publikacją francuskiego dziennika "Le Figaro", który w ostatni piątek podsumował konferencję OBWE o antysemityzmie, rasizmie i nietolerancji. "Polska dzierży palmę pierwszeństwa, jeśli chodzi o przejawy rasizmu wobec społeczności żydowskiej" napisano. Związek Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce zamierza dziś opublikować list w tej sprawie. Tego typu oświadczenia są przesadzone i nieprecyzyjnie oddają polską rzeczywistość mówi Piotr Kadlčik. Również Michał Sobelman uważa, że w porównaniu z innymi krajami Europy sytuacja w Polsce jest lepsza. Gorzej jest we Francji, Rosji, na Węgrzech. Dlatego z wielkim zdumieniem przyjęliśmy publikację "Le Figaro", szczególnie po ostatnich wystąpieniach antysemickich we Francji mówi. Nawet "Jerusalem Post" napisał niedawno, że słowo "żydzi" stało się powszechnie stosowaną obelgą we francuskich szkołach. Antysemityzm to poważny problem na całym kontynencie europejskim i nie tylko. Nie ma powodów, by Polska była postrzegana jako kraj bardziej antysemicki niż jakikolwiek inny podsumował w rozmowie z "Rz" prof. Brian Porter z Uniwersytetu Michigan, historyk zajmujący się Polską. Raport Rady Europy dotyczy też Cyganów ich dyskryminacja w Polsce ma być przyczyną trudnej sytuacji. Z wrogością traktuje ich większość polskiego społeczeństwa. To jakieś wielkie nieporozumienie. Bardzo krzywdzące dla Polski. Tu chyba chodzi o Słowację. W porównaniu z nią, Czechami czy Węgrami, w Polsce istnieje model wzorcowy, jak powinno się rozwiązywać takie problemy mówi Roman Kwiatkowski, przewodniczący Stowarzyszenia Romów w Polsce. Raport przygotowała Komisja przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI). Jeden z jej pracowników był zdumiony oburzeniem, jaki dokument wywołał w Polsce. To przecież tylko raport, a nie żaden wyrok. Niektórzy mogą się z nim zgodzić, a inni nie. A jak ktoś się nie zgadza, może to napisać w liście usłyszeliśmy w siedzibie ECRI w Paryżu.