Cypr: Prawosławie w kryzysie

Według prasy cypryjskiej przeszkodą jest wewnętrzne skłócenie miejscowego episkopatu, który nie może uzgodnić ani terminu wyborów, ani osoby kandydata. Kryzys w Kościele cypryjskim trwa już 5 lat. Prawie 78-letni abp Chryzostom cierpi na chorobę Alzheimera i nie jest w stanie kontrolować na bieżąco sytuacji. Obecnie wszystkie decyzje duchowe, administracyjne i gospodarcze, biskupi podejmują większością głosów, a Święty Synod obraduje pod przewodnictwem metropolity Pafosu - 64-letniego Chryzostoma. Kościół Cypru jest jednym z najstarszych w chrześcijaństwie i ma charakter apostolski, gdyż za swych założycieli uważa apostołów Piotra i Barnabę - ten drugi uchodzi za świętego narodowego i patrona wyspy. Kościół powstał, według miejscowej tradycji, r. 47. Na Soborze Efeskim w 431 r. uznano jego niezależność (autokefalię), którą w 962 r. potwierdził synod konstantynopolski. W ciągu wieków Kościół i wyspa przechodziły różne koleje i panowanie władców bizantyńskich, arabskich, krzyżowców, Wenecjan i od 1571 Turków. W 1878 wyspę zajęli Anglicy początkowo w formie dzierżawy, a od 1914 była to ich kolonia. Gdy w 1960 r. Cypr uzyskał niepodległość, pierwszym jego prezydentem został zwierzchnik miejscowego Kościoła abp Makarios III, piastując ten urząd aż do swej śmierci w 1977 r. Przez cały ten okres utrzymywało się napięcie między miejscowymi Grekami a Turkami, które doprowadziło do tego, że w lipcu 1974 wojsko tureckie zajęło część wyspy i tak powstała istniejąca do dzisiaj Turecka Republika Północnego Cypru, nie uznawana przez społeczność międzynarodową (poza Turcją). Znajdujące się tam świątynie prawosławne zostały zniszczone albo opustoszały, nie pozostał żaden kapłan. Dopiero w 1994 po raz pierwszy dwaj duchowni prawosławni mogli tam odprawić liturgię. Na czele Kościoła stoi arcybiskup Nowej Justyniany i całego Cypru z siedzibą w stolicy kraju - Nikozji. Od 13 listopada 1977 jest nim abp Chryzostom (Kykkotis; ur. 27 września 1927).