Sługa Boży kard. Pironio

Tutaj argentyński purpurat spędził ostatnie 22 lata życia i zmarł 5 lutego 1998 r. Był pierwszym wykonawcą idei Jana Pawła II organizowania Światowych Dni Młodzieży. Otwierając proces beatyfikacyjny jego inicjator wikariusz Rzymu kardynał Camillo Ruini nazwał kardynała Pironio "mężem o głębokiej kulturze teologicznej i duchowej" i podkreślił jego wiarę "w owocność cierpienia i krzyża". - Dlatego przyjął je z pogodą i nigdy na nie narzekał - dodał kard. Ruini. Od kiedy poszedł na emeryturę, kardynał Pironio mawiał, że jego życie zawiera się w trzech słowach: "Krzyż, milczenie i modlitwa". W czasie pogrzebu argentyńskiego kardynała, 7 lutego 1998 roku w bazylice św. Piotra, Jan Paweł II przypomniał, że zmarły nauczył się wiary "na kolanach swej matki, prostej nieuczonej niewiasty, która potrafiła wpoić swym dzieciom autentyczny ewangeliczny sens życia". Eduardo Francisco Pironio urodził się 3 grudnia 1920 r. w miejscowości Nueve de Julio w pobliżu Buenos Aires jako dwudzieste drugie dziecko rodziny imigrantów z włoskiego regionu Friuli. W 23 roku życia przyjął święcenia kapłańskie. W 1974 r., gdy był ordynariuszem diecezji Mar de Plata i przewodniczącym Rady Episkopatów Ameryki Łacińskiej (CELAM), Paweł VI zaprosił go głoszenia rekolekcji wielkopostnych w Watykanie, a rok później mianował proprefektem Kongregacji Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. W 1976 r. Pironio podniesiony został przez tegoż Papieża do godności kardynalskiej. W obu konklawe 1978 roku kardynał Pironio, podniesiony do tej godności dwa lata wcześniej, uważany był za "papabile", czyli jednego z kandydatów na Papieża. W 1984 r. Jan Paweł II mianował go przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Świeckich. W tym charakterze był on wykonawcą papieskiej idei Światowych Dni Młodzieży. Pierwsze z nich poza granicami Włoch odbyło się właśnie w Buenos Aires.