Nowe pokusy pustyni

Tymczasem, obowiązkiem działaczy związkowych winna być troska o najbiedniejszych kolegów oraz o długofalowy plan działań, w którym nakłady inwestycyjne umożliwią pracę przyszłym pokoleniom. Nie można więc dla każdej grupy zawodowej stawiać żądań, aby zarabiała wielokrotność najniższej pensji. Kto bowiem otrzyma wtedy to najniższe wynagrodzenie? Kobiety sprzedające w supermarkecie, w którym nie pozwolono założyć związków zawodowych? Jan Paweł II przypominał, że związki zawodowe nie mogą być ani wyrazem egoizmu grupowego, ani też walki klas skierowanej przeciwko innym (Laborem exercens, 20). Mają one natomiast kierować się „roztropną troską o dobro wspólne”. Troska ta w pewnych sytuacjach usprawiedliwia ogłoszenie strajku. Ojciec święty ostrzegał jednak przed nadużywaniem strajku „dla rozgrywek politycznych”, w taki sposób, że „paraliżuje on całe życie społeczno-ekonomiczne” (Laborem exercens, 20). Poważne problemy moralne pojawiają się wówczas, gdy strajk jakiejś grupy społecznej niesie cierpienie lub nawet zagrożenie życia dla innej grupy, która miała korzystać z posługi strajkujących. Dodatkowe problemy pojawiają się w wyniku tego, że w instytucjach, gdzie współistnieje kilka związków zawodowych występuje czasem swoista licytacja radykalizmu. W skrajnych przypadkach pojawiają się wówczas radykalne propozycje, których cenę może stanowić nawet życie strajkujących. Sytuacja taka zachodzi wtedy, gdy przyjmuje się głodówkę jako normalną metodę protestu. Należy pamiętać, że w państwach totalitarnych, stosujących przemoc zamiast dialogu, głodówka stanowiła w niektórych przypadkach skrajny wyraz desperacji i bezsilności robotników. W społeczeństwie demokratycznym istnieje jednak wiele innych form skutecznego dochodzenia przysługujących praw. Dlatego też umiejmy nawiązywać do pięknej tradycji pierwszej „Solidarności”, kiedy to troska o wolność i świadectwo godności ważniejsza była od wszelkich innych korzyści. Modlitwa i refleksja Tak wiele złudzeń i rozterek pojawia się w codziennym życiu, które ciągle zaskakuje nas nowymi sytuacjami nieznanymi wcześniej. Tak wiele ważnych decyzji musimy podejmować każdego dnia, dając świadectwo naszej wiary. Aby umieć wybierać i świadczyć, trzeba wpatrywać się w przykład Chrystusa i naśladować Jego styl na szlaku krzyża. Niechaj w dni Wielkiego Postu znajdzie to wyraz w lekturze Pisma świętego i rozważaniu ewangelicznych opisów Męki Jezusa. Niech lektura dobrej książki, zainteresowanie prasą katolicką czy programem Archidiecezjalnego Radia eR staną się wyrazem naszej więzi ze wspólnotą Kościoła. Niech udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej czy Gorzkich Żali wyrazi naszą wierność tradycji, z której wyrastamy. Uczestnictwo w rekolekcjach wielkopostnych będzie wtedy wyrazem wspólnego otwarcia na te wartości, których jakże często nie doceniamy w codziennym wyścigu z czasem. W tym wszystkim zaś niech dodaje nam duchowych sił Chrystus zjednoczony z Ojcem na modlitwie. Na naśladowanie Jego świadectwa wierności pośród niepokojów i pokus pojawiających się w pejzażu naszych codziennych pustyń z serca błogosławię. Wasz Pasterz Abp Józef