Dobry Papież

Uśmiech to słońce, które wschodzi na ustach. Pamiętaj! – to ostatnie słowa Jana XXIII. Świadkowie życia błogosławionego, a wkrótce świętego papieża soboru dzielą się z nami swoimi wspomnieniami.

Watykan, 3 czerwca 1963 r. Jest 19.45. Papież Jan leży na swoim łożu przykryty czerwoną kapą. Wbija wzrok w wiszący na ścianie krzyż. – Nagle mówi: „Dajcie mi ten krzyż w dłonie” – opowiada abp Loris Capovilla. – Czuliśmy, że odchodzi nasz tata. Wieloletni sekretarz Jana XXIII wpatruje się w zdjęcie uśmiechniętej twarzy papieża. Ociera ukradkiem spływającą po policzku łzę. – Ukląkłem przy łożu i poprosiłem papieża o wybaczenie za to, co złe. A on zmierzył mnie wzrokiem: „Loris, znosiłem przez tyle lat twoje wady tak samo dzielnie, jak ty znosiłeś moje!”. Przed odejściem kazał mi nachylić się nad sobą. To były jego ostatnie słowa: „Loris, ciało ludzkie może się zestarzeć, ale nie oczy i uśmiech. Uśmiech to słońce, które wschodzi na ustach. Pamiętaj”.

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Autoreklama

Autoreklama

Kalendarz do archiwum

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6
14°C Czwartek
dzień
14°C Czwartek
wieczór
12°C Piątek
noc
9°C Piątek
rano
wiecej »