Misterium Męki Pańskiej w Lądzie nad Wartą

Ks. Marek Babicz SDB z lądzkiego klasztoru przyznaje, że przyjmowane są już zgłoszenia na rok przyszły, bowiem na tegoroczne przedstawienia miejsc wolnych już właściwie nie ma. „Może znalazłoby się jeszcze jedno albo dwa” – mówi i dodaje, że każde z pasyjnych przedstawień ogląda ok. 300 osób. „Wystawiamy Misterium od początku Wielkiego Postu. W sobotę grane są dwa przedstawienia, w niedzielę jedno. Każde ogląda średnio ok. 300 osób. Przyjeżdżają z różnych zakątków Polski. Wielu opuszcza salę ze łzami w oczach. To dla nas znak, że nie tylko oglądają, ale naprawdę przeżywają Mękę Pańską” – mówi ks. Babicz. W postaci Jezusa, Judasza, Piłata, faryzeuszów, pretorianów i wielu innych, którzy pojawiają się na kartach Ewangelii w ostatnich chwilach ziemskiego życia Jezusa wcielają się klerycy salezjańskiego seminarium. Do swoich ról przygotowywali się od grudnia ubiegłego roku. W sumie w spektaklu gra ok. 30 alumnów. „Niektórzy występowali już wcześniej, inni pojawiają się na scenie pierwszy raz. Dla wszystkich jednak jest to wielkie przeżycie” – mówi ks. Babicz. Pierwsze Misterium Męki Pańskiej w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Lądzie wystawiono w 1957 roku. Przedstawienie nawiązywało do wcześniejszych spektakli tego typu, przygotowywanych w czasie funkcjonowania Małego Seminarium Duchownego. Niestety już w 1961 roku, pod naciskiem władz komunistycznych, salezjanie musieli zaniechać organizowania Misterium. Wystawiono je ponownie dopiero w 1979 roku. Odtąd odbywają się co roku. Autorem tekstu lądzkiego Misterium Męki Pańskiej jest ks. Franciszek Harazim SDB, a twórcą muzyki ks. Antoni Chlondowski SDB. Przedstawienie składa się 5 aktów, które prowadzą widza od Ogrójca, poprzez zdradę Judasza, dziedziniec arcykapłana, pałac Piłata, Golgotę, aż do poranka Zmartwychwstania. Kwestie bohaterów są parafrazą tekstów biblijnych, Misterium bowiem nie ma być zwykłym spektaklem teatralnym, ale ma sprawić, by widzowie przeżyli mękę, śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa, jako doświadczenie zbawcze dotykające w sposób bezpośredni ich egzystencji.