Odkryła bramę do "twierdzy wewnętrznej"

Urodziła się w 1515 r. w Hiszpanii. Jako dziecko marzyła o męczeństwie za wiarę. Mając 12 lat przeżyła śmierć matki. W 20-tym roku życia wstąpiła do klasztoru karmelitanek w rodzinnym mieście, w Avili. Po złożeniu ślubów ciężko zachorowała. Przez rok leczyła się poza klasztorem.

W tym czasie odkryła, że modlitwa jest tajemniczą bramą, przez którą wchodzi się do „twierdzy wewnętrznej”. Św. Teresa była mistyczką i wizjonerką, a jednocześnie osobą o umysłowości wielce rzeczowej i praktycznej.

Z pomocą św. Jana od Krzyża podjęła się również reformy karmelitów. Nową gałąź zakonu nazwano karmelitami bosymi. Posiadała dar kontemplacji i niezwykłej zażyłości z Bogiem.

Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.

Zmarła 15 października 1582 r. Kanonizował ją Grzegorz XV w 1622 roku. Paweł VI ogłosił św. Teresę doktorem Kościoła w 1970 roku. Jest patronką Hiszpanii, miasta Avila, Alba de Tormes; karmelitów bosych, karmelitów trzewiczkowych, chorych - zwłaszcza uskarżających się na bóle głowy i serce, dusz w czyśćcu cierpiących.

W ikonografii św. Teresa przedstawiana jest w habicie karmelitanki. Jej atrybutami są: anioł przeszywający jej serce strzałą miłości, gołąb, krzyż, pióro i księga oraz napis: Misericordias Domini in aeternum cantabo a także strzała.