Watykańskie seminarium o polityce

W dwudniowych obradach (20-21 czerwca) bierze udział 60 politologów i osób zaangażowanych w działalność publiczną. W programie uwzględniono takie tematy, jak świeckość państwa, wartości i religia w polityce, czy kwestie życia, rodziny, podatków, współpracy międzynarodowej i biotechnologii w świetle nauki społecznej Kościoła. Jak przypomniał na rozpoczęcie seminarium kard. Renato Martino, Kościół nie prowadzi polityki, ale posiada na jej temat jasną doktrynę, której celem jest uczynienie z polityki skuteczniejszego narzędzia w służbie dobra wspólnego. Do tego potrzebna jest zbiorowa świadomość nadrzędnej godności osoby ludzkiej. „W Chrystusowym przesłaniu głoszonym przez Kościół wspólnota ludzka może znaleźć siłę do miłowania bliźniego jak siebie samego – stwierdził przewodniczący Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”. – Dzięki temu można przezwyciężyć to wszystko, co jest przeciwne życiu, aby uznać podstawową równość wszystkich ludzi, aby zwalczać wszelkie formy dyskryminacji, aby przełamać czysto indywidualistyczną etykę”. Kard. Martino przypomniał także zasadę obecności religii w życiu publicznym, z należytym zachowaniem odrębności sfer duchowej i świeckiej. Ta obecność jest gwarancją, że w polityce nie ulegnie zatraceniu ludzka godność, na przykład w atmosferze ścierania się wielości poglądów i interesów. „Indywidualistyczne i egoistyczne domaganie się swego, bez oglądania się na prawdę, solidarność i odpowiedzialność, niszczą samą demokrację, wprowadzając czynniki rozpadu i konfliktu” – stwierdził kard. Renato Martino. W kuluarach seminarium Papieskiej Rady „Iustitia et Pax” jej przewodniczący spotkał się z dziennikarzami. Poproszony o komentarz do wyniku irlandzkiego referendum stwierdził, że jest „bardzo zasmucony” z powodu odrzucenia Traktatu Lizbońskiego. Wyraził przy tym nadzieję, że Irlandia „jeszcze raz to przemyśli”, sugerując, iż być może Irlandczycy nie byli dobrze poinformowani przez polityków o korzyściach płynących z ratyfikacji traktatu. Kard. Martino dodał, że Unia Europejska nie może być jedynie wspólnotą gospodarczą i powinna w swych chrześcijańskich korzeniach odnaleźć racje wspólnej drogi.