Prześladowani i zapomniani

Książkę można kupić w siedzibie stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie, Warszawa, ul. Puławska 95, tel. 022/ 845 17 09.

Turcja

Ludność: 74,8 mln Religie: - islam 97% - brak wyznania/ateizm 2,5% - chrześcijaństwo 0,5% Katolicy: 32 tys. Współczesna Turcja odziedziczyła struktury państwowe wprowadzone w 1923 r. przez Mustafę Kemala (Ataturka), który był w tym czasie zafascynowany państwowością europejską. Ostatnie lata w polityce, zwłaszcza zwycięstwo wyborcze w 2002 r. islamskiej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) pod przywództwem Recepa Tayyipa Erdogana, obecnego premiera, oraz wybór na prezydenta republiki Abdullaha Gula z tej samej partii w 2007 r., nie przyniosły żadnych istotnych zmian w instytucjach państwowych. Konstytucja nadal opisuje Turcję jako „demokratyczne, świeckie państwo socjalne, które respektuje prawa człowieka" (art. 2.) i stwierdza, że „wszyscy są równi w świetle prawa, bez względu na język, rasę, kolor, płeć, poglądy polityczne, przekonania filozoficzne, przynależność do religii lub sekty" (art. 10.), a także wyraźnie stwierdza, iż „każdy obywatel cieszy się całkowitą wolnością sumienia, wyznania i przekonań religijnych" (art. 24.). Trzeba jednak koniecznie podkreślić, że sekularyzm wprowadzony przez Ataturka nie oznacza neutralności państwa wobec religii, lecz umieszcza religię pod protekcją państwa. Sprawami religii zajmuje się specjalna agencja Dyanet podlegająca bezpośrednio premierowi. Wszystkie osoby zajmujące stanowiska związane z religią (duchowni, nauczyciele religii, itd.), zarówno w kraju, jak i poza jego granicami są zależne od decyzji tego departamentu w kwestiach posady, systemu kształcenia i płac. Żydzi i chrześcijanie nie mają żadnych przedstawicieli w tej instytucji. Sytuacja prawna chrześcijan Pod względem prawnym chrześcijanie w Turcji dzielą się na dwie kategorie. 1 - Wspólnoty uznane przez Traktat z Lozanny z 26 lipca 1923 r.: Kościół greckoprawosławny i Kościół ormiański. W rzeczywistości jednak chrześcijanie objęci traktatem z Lozanny są dyskryminowani i wywłaszczani tak dalece, że obecnie przyszłość dwóch społeczności jest poważnie zagrożona. W 1970 r. zamknięto seminarium Krzyża Świętego w Stambule, które należy do (prawosławnego) Apostolskiego Patriarchatu Ormiańskiego. Niedawno znowu nie powiodła się próba patriarchy Mesroba II, który zwrócił się z prośbą do władz państwowych o ponowne otwarcie seminarium. W marcu 2007 r. patriarcha odmówił uczestnictwa w ceremonii w ormiańskim kościele Krzyża Świętego nad brzegiem jeziora Van, zorganizowanej przez władze państwowe, by uczcić zakończenie jego renowacji. Był to protest przeciw temu, że kościół pochodzący z X w. zamieniono na muzeum. Również zamknięto w 1971 r. jedyny Instytut Teologiczny Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola na wyspie Halki, ponieważ patriarcha Bartłomiej I nie zgodził się na oddanie go pod kuratelę Dyanet.