4 grudnia Dniem Modlitw za Bezrobotnych

Kościół nie tylko zachęca do modlitwy za osoby bezrobotne, ale także podejmuje inicjatywy na rzecz ich aktywizacji, np. głosi nauczanie Jana Pawła II o potrzebie solidaryzmu społecznego, zwiększa też swoje wysiłki, by ludziom zagubionym w sytuacji braku pracy ukazywać sens życia. Pomaga im też otwierając przy parafiach kluby pomocy społecznej oraz udzielając doraźnej pomocy potrzebującym. Propozycja Kościoła wobec bezrobotnych koncentruje się na dwóch rodzajach działań. Poprzez nauczanie Kościół pragnie maksymalnie poszerzać horyzonty refleksji nad problemem bezrobocia. Dlatego zachęca do odkrycia i stosowania zasad moralnych oraz wskazań normatywnych służących rozwiązaniom etycznym w aspekcie długoterminowym. W praktyce taki docelowy program Kościoła polega przede wszystkim na ponownym odczytaniu oraz pogłębieniu rozumienia zasad rządzących życiem społecznym: dobra wspólnego, solidarności społecznej i pomocniczości. Z drugiej strony Kościół nie rezygnuje z konkretnych działań, które stanowić mają jakby dopełnienie przepowiadania. W praktyce najczęściej przybierają one postać doraźnych akcji o charakterze dobroczynnym, na rzecz bezrobotnych i ich rodzin, jak również biednych i zepchniętych na margines społeczny. Taki rodzaj aktywności można nazwać działaniami pomocowymi, osłonowymi czy też kompensującymi. Wśród konkretnych działań Kościoła na rzecz bezrobotnych można wymienić różnego rodzaju ośrodki i przyparafialne kluby pomagające osobom bez pracy. Szkolenie bezrobotnych, zwłaszcza młodzieży, jest programem Katolickich Centrów Edukacji Młodzieży "Kana". Na przełomie 2002/2003 powstało w archidiecezji warszawskiej Stowarzyszenie Integracji Świata Pracy "Labor", do którego należą bezrobotni, pracownicy i pracodawcy. Jego celem jest formacja duchowa, a także konkretna pomoc, zwłaszcza bezrobotnym. Tego typu działalność można określić jako aktywizację bezrobotnych. Natomiast doraźną pomocą ludziom, którzy doświadczają konsekwencji bezrobocia zajmuje się np. diecezjalne Caritas, które wydają posiłki rodzinom bezrobotnych i wspomagają materialnie ich rodziny. 4 grudnia to także dzień wspomnienia św. Barbary. Żyła ona na przełomie III i IV wieku. Tradycja podaje, że potajemnie przyjęła chrzest. Jej ojciec, Dioskur dowiedział się i zaczął prześladować córkę. Wydał ją Rzymianom jako chrześcijankę. Barbara nie chciała porzucić swojej wiary, co spowodowało, że torturowano ją, a w końcu skazano na śmierć. Umarła jako męczennica z rąk własnego ojca. Zabił ją w 306 roku, w czasach prześladowań za rządów cesarza rzymskiego Maksymiana Dazy. Święta Barbara jest czczona jako święta dziewica i męczennica. Jest patronką: górników, umierających, budowniczych, a także - obok św. Floriana - strażaków.