Bp J. Mazur: Bez ludzi świeckich działalność Kościoła byłaby ograniczona

Na terenie diecezji zamieszkuje społeczność litewska. Jak zorganizowane jest duszpasterstwo i jakie rodzi problemy? - Litwinów jest ok. 6 tys. W Puńsku parafia jest zamieszkana w 80% przez Litwinów. Msze po litewsku odprawiane są też w Smolanach, Sejnach i Suwałkach. W Puńsku jest ksiądz, który dobrze mówi w obu językach. Od ubiegłego roku mam jednak nieco trudności personalnych, gdyż brakuje nam księży znających litewski. Dlatego wikariuszem jest tam wikariusz z Litwy. Do Sejn dojeżdża kapłan z diecezji wyłkowyskiej i mamy nadzieję, że będzie na stałe kapłan z Litwy. W Smolanach liturgię prowadzi po litewsku ksiądz emeryt. Wśród miejscowych Litwinów powołań nie ma. Dlatego prowadzę rozmowy z kard. J. A. Bačkisem, aby posłał jednego kapłana do Sejn. Apeluję też do naszych rodzin litewskich, by modliły się o powołania. Apeluję o większe zaangażowanie świeckich. Powinny też powstawać apostolskie wspólnoty i ruchy w ramach tej społeczności. Idzie to z trudem. Przekonuję, że kiedy zaistnieją wspólnoty świeckich, to będą i powołania. Z Litwinami łączy nas także corocznie organizowana w lipcu pielgrzymka z Suwałk do Wilna. Głównymi jej organizatorami są salezjanie. Jest to ważne wydarzenie i świadectwo naszych pielgrzymów także wśród ludności litewskiej. Mamy ożywione kontakty z archidiecezją kowieńską. Dwukrotnie przyjeżdżali do nas tamtejsi księża dziekani. Przyjeżdżają też katecheci na rekolekcje. Ożywione kontakty prowadzi Caritas obu diecezji. Ksiądz Biskup przewodniczy Zespołowi Biskupów Polski i Litwy. Jak konkretnie wyglądają jego prace? Czy sytuacja Polaków na Litwie w pełni zadowala Księdza Biskupa? - Zespół istnieje od kilkunastu lat. Pierwszym przewodniczącym przez 10 lat był abp Wojciech Ziemba. Zespól spotyka się 2 razy w roku, raz na Litwie, raz w Polsce. Ostatnie spotkanie miało miejsce w czasie uroczystości 400-lecia objawień maryjnych w Szydłowie na Żmudzi. Najbliższe odbędzie się w kwietniu br. we Włocławku i w Licheniu. Za każdym razem staramy się wybrać diecezję, która może ukazać swoje bogactwo. Omawiamy też wspólne inicjatywy na terenie Polski bądź Litwy. Natomiast jeśli chodzi o duszpasterstwo Polaków na Litwie, to potrzeba nam jeszcze dużo czasu, aby wszystko było w porządku. Rozmawiał Marcin Przeciszewski