Pelplin: Nabożeństwo pokutne kapłanów

W konferencji ks. Piotr Pawlukiewicz z Warszawy, znany rekolekcjonista i kapelan kaplicy sejmowej, zwrócił uwagę, że w kapłaństwie przychodzi czas znużenia i jałowości. Wtedy, mówił kaznodzieja, zaczyna się czas drugiego powołania, które łączy się z dojrzałością kapłańską, doświadczaną samotnością czy też trudem zachowania posłuszeństwa. Mówca zauważył, że to drugie powołanie jest okazją do bardziej świadomej, niż w dniu święceń, odpowiedzi na Chrystusowe zaproszenie. Chrystus oczekuje, dodał, że kapłan wybierze na nowo Jego a nie „technikę duszpasterską”, która cechuje rutynowe podejście do pracy duszpasterskiej. Kapelan kaplicy sejmowej podkreślił, że kapłaństwo po ludzku jest niemożliwe. Jedynie siła łaski Chrystusa pozwala wytrwać i odeprzeć pojawiający się bunt, trud i zniechęcenie. „Musimy się nauczyć, że droga kapłańska to są etapy” - mówił kaznodzieja. Bóg wystawia kapłana na próbę, ale z Chrystusem jest on w stanie wyjść z niej zwycięsko i umocnionym" – podkreślił. Nabożeństwo miało charakter liturgii Słowa Bożego celebrowanej przy wystawionym w monstrancji Najświętszym Sakramencie. W części końcowej nabożeństwa biskup Jan B. Szlaga podkreślił, że nabożeństwo pokutne wynika ze słów proroka Joela, które były czytane podczas Liturgii Środy Popielcowej: „Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy!” (Jl 2,17). Hierarcha nawiązał do liturgii święceń, podkreślającej służebną rolę kapłana, który ma nie dominować, ale być przewodnikiem duchowym, nawet dla ludzi o innych przekonaniach. Biskup pelpliński stawiał pytania do kapłańskiego rachunku sumienia: o wierność modlitwie brewiarzowej, normom liturgicznym. Pytał o sumienność w przygotowaniu kazań i pracy nad swoim sumieniem. Nabożeństwo pokutne określił mianem modlitwy w „duchu wielkopostnego nawrócenia”. Ostatnim akcentem pokutnego spotkania księży diecezji pelplińskiej była okazja do spowiedzi, z której skorzystało wielu uczestników nabożeństwa.