W niedzielę 17 maja podczas Mszy św. na Placu św. Piotra w Watykanie Franciszek ogłosi świętymi cztery zakonnice żyjące w XIX i na początku XX wieku.
W tym gronie są dwie Arabki palestyńskie: Maria (Mariam) Bauardi – karmelitanka bosa i Maria Alfonsyna Danil Ghattas – założycielka Zgromadzenia Sióstr od Najświętszego Różańca, oraz Włoszka Maria Krystyna Brando – założycielka Zgromadzenia Sióstr Ofiar-Wynagrodzicielek Jezusa Sakramentalnego i Francuzka Joanna Emilia de Villeneuve – założycielka Zgromadzenia Sióstr od Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.
Poniżej podajemy krótkie życiorysy przyszłych świętych.
1. Maria Alfonsyna Danil Ghattas urodziła się 4 października 1843 r. w Jerozolimie. Na chrzcie otrzymała imiona Sultaneh-Maria. Od najmłodszych lat odznaczała się wielką pobożnością i szybko odkryła w sobie powołanie zakonne. Mając 14 lat wstąpiła jako postulantka do Zgromadzenia Sióstr św. Józefa od Objawienia, a 30 czerwca 1860 r., gdy nie miała jeszcze 17 lat, przywdziała habit tej wspólnoty zakonnej, przyjmując imię Alfonsyna. W 2 lata później złożyła śluby, po czym rozpoczęła pracę katechetki w Betlejem. Pragnąc jak najlepiej wywiązać się z nałożonych na nią obowiązków nie tylko uczyła dzieci podstaw wiary, ale także zakładała bractwa i stowarzyszenia, propagując zwłaszcza nabożeństwo do Matki Bożej i modlitwę różańcową.
W tym też czasie zaczęła doświadczać widzeń Maryi, która prosiła młodą zakonnicę o założenie zgromadzenia, które będzie szerzyć kult różańca. Ważną rolę w spełnieniu tej prośby Matki Bożej odegrał ojciec duchowny siostry ks. Joseph Tannous Yamine. Wynajął on skromny dom dla niej i pięciu postulantek, które zamieszkały w nim 24 lipca 1880. Dzień ten oznacza też narodziny Zgromadzenia Sióstr od Najświętszego Różańca z Jerozolimy. Uroczyste obłóczyny odbyły się 15 grudnia 1881 w obecności patriarchy Jerozolimy abp. Vincenzo Bracco (1835-89). Główną założycielką nowej wspólnoty zakonnej była s. Maria-Alfonsyna, a pomagał jej w tym ks. Tannous, uważany za współtwórcę tego dzieła.
Wcześniej jednak ona sama musiała wystąpić z dotychczasowego zgromadzenia – starania o to trwały długo i ostatecznie uzyskała zwolnienie z pierwszych ślubów 12 października 1880. Bardzo wspierał ją w tych trudnych chwilach jej ojciec duchowny. Habit swego zgromadzenia przyjęła 6 października 1883, a 7 marca 1885 wraz z pierwszą grupą 8 sióstr wypowiedziała słowa profesji zakonnej i złożyła trzy śluby: czystości, posłuszeństwa i ubóstwa.
25 lipca 1885 Maria-Alfonsyna wyjechała z inną siostrą do Jaffy w Galilei. Niebawem doszło tam do wypadku – młoda dziewczyna Nathira wpadła do głębokiej cysterny z wodą; matka przełożona rzuciła jej długi sznur różańca z 15 tajemnicami, noszony przez siostry, modląc się jednocześnie o uratowanie dziewczyny. I rzeczywiście, Nathira wydostała się bez szwanku ze zbiornika dzięki różańcowi.
W następnych latach założycielka otworzyła domy swego zgromadzenia i szkoły w Beit-Sahur (1886), Cisjordanii (1887) i Nablusie (1889), po czym ze względów zdrowotnych musiała wrócić do Jerozolimy. Ale gdy stan jej zdrowia poprawił się, znów wyjechała, aby założyć nowy dom, tym razem w Zababdeh.
W 1893 założyła w Betlejem dom swej wspólnoty i zakład dla ubogich dziewcząt. Spędziła tam 15 lat pełnych zapału i entuzjazmu, po czym powróciła do domu macierzystego w Jerozolimie. W 1917 ponownie wyjechała, tym razem do Ain-Karem, gdzie założyła przy domu swego zgromadzenia sierociniec. Tam, pracując i odmawiając codziennie różaniec, zmarła w uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny 25 marca 1927. Ostatnie chwile spędziła na modlitwie wraz ze swą rodzoną siostrą Hanneh Danil Ghattas.
Była wielką apostołką nadziei i wiary w Boga i Jego Matkę oraz czcicielką różańca, utożsamiając się ze słowami Maryi: „Różaniec jest waszym skarbem”. Obecnie założone przez nią zgromadzenie działa na Bliskim Wschodzie: w Palestynie, Izraelu, Jordanii, Libanie, Egipcie, Syrii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Kuwejcie i ma dom generalny w Rzymie.
15 października 1994 św. Jan Paweł II podpisał dekret uznający jej heroiczność cnót, a 22 listopada 2009 kard. Angelo Amato ogłosił ją błogosławioną w Jerozolimie. Była to pierwsza beatyfikacja w tym mieście i w ogóle w Ziemi Świętej.
2. Maria (Mariam lub Miriam) Bauardi od Jezusa Ukrzyżowanego, zwana też siostrą Miriam z Betlejem lub „Małą Arabką”, urodziła się 5 stycznia 1846 w miasteczku Ibillin w ówczesnej południowej Syrii (obecnie Izrael) na terenie Imperium Ottomańskiego, między Nazaretem a Hajfą. Była trzynastym dzieckiem i jedyną córką (wszyscy chłopcy zmarli we wczesnym dzieciństwie, a po niej urodził się jeszcze jeden syn) w rodzinie melchickiej, czyli bliskowschodnich grekokatolików. W wieku niespełna 3 lat została sierotą, a wówczas wychowaniem jej i jej brata zajęli się krewni; ją wziął zamożny wuj, który po pewnym czasie wywiózł ją pod Aleksandrię w Egipcie i tam ją adoptował.
Gdy dziewczynka miała 13 lat, przybrany ojciec zaręczył ją bez jej wiedzy z młodym krewnym swej żony, ale na krótko przed ślubem Mariam usłyszała głos wewnętrzny, aby nie wychodziła za mąż, ale aby poświęciła się Bogu. Zerwała więc zaręczyny, wywołując wściekłość jej wuja-ojca, który przez kilka miesięcy dręczył ją na różne sposoby.
W końcu zdołała opuścić przybrany dom, zamierzając udać się do swego brata w Nazarecie, pod opieką jednego ze służących u jej patrona – muzułmanina, który wywarł na niej dobre wrażenie, w drodze jednak zaczął ją namawiać do zmiany religii. Gdy stanowczo odmówiła, w nocy z 7 na 8 września 1858 poderżnął jej gardło i zostawił w ciemnym zaułku Aleksandrii. Tam dziewczyna omal nie umarła z upływu krwi, ale – jak później wyznała – znalazła się nagle w jakiejś grocie, uratowana przez „zakonnicę ubrana na niebiesko”, w której rozpoznała Matkę Bożą. Ostatkiem sił dotarła do kościoła franciszkanów, gdzie jeden z zakonników zaopiekował się nią i wystarał się dla niej o posadę służącej w rodzinie chrześcijańskiej.
Po roku pracy, gdy udało jej się zebrać trochę pieniędzy, wyjechała do Jerozolimy, gdzie w Bazylice Grobu Pańskiego ślubowała dziewictwo; następnie z Jaffy wypłynęła statkiem do Acre, po drodze jednak zła pogoda sprawiła, że wysiadła w Bejrucie i tu podjęła pracę znów jako pomoc domowa. Pewnego razu nagle oślepła i przez 40 dni nic nie widziała, po czym równie nagle odzyskała wzrok. Wkrótce potem ciężko zachorowała, ale dzięki troskliwej opiece swego pracodawcy wyzdrowiała.
Celem ataku miał być czołowy dowódca Hezbollahu Mohammed Haidar.
Wyniki piątkowych prawyborów ogłosił w sobotę podczas Rady Krajowej PO premier Donald Tusk.
Franciszek będzie pierwszym biskupem Rzymu składającym wizytę na tej francuskiej wyspie.
- ocenił w najnowszej analizie amerykański think tank Instytut Studiów nad Wojną (ISW).
Wydarzenie wraca na płytę Starego Rynku po kilkuletniej przerwie spowodowanej remontami.