Dwieście lat oblatów

Oblaci zostali założeni przez św. Eugeniusza de Mazenoda, późniejszego biskupa Marsylii, 25 stycznia 1816 roku w Aix (Prowansja, Francja). Do pierwszej wspólnoty oblackiej należało czterech księży diecezjalnych, którzy podzielali jego zapał i chcieli poświęcić się odnowie Kościoła spustoszonego przez rewolucję francuską. Zgromadzenie nosiło pierwotnie nazwę Misjonarzy Prowansji.

Oblaci zajmowali się przede wszystkim głoszeniem rekolekcji i misji – głównie w wioskach południowej Francji, wykorzystując do tego języki miejscowe, np. prowansalski. Jako narzędzia ewangelizacji służyły im przedstawienia biblijne, procesje, drogi krzyżowe. Ewangelizowali w domach ludzi nie chodzących już do kościołów, czy na ulicach. Szczególną troską otaczali młodzież, prowadzili duszpasterstwo sanktuariów maryjnych i więźniów.

Od początku szczególnym adresatem ich wysiłków byli ludzie ubodzy. Eugeniusz de Mazenod zaczął starać się o papieskie zatwierdzenie zgromadzenia. Uzyskał je 17 lutego 1826 r. Papież Leon XII zatwierdził je pod nazwą Misjonarze Oblaci Najświętszej i Niepokalanej Panny Maryi – trzydzieści lat przed ogłoszeniem dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. Wspólnota oblacka liczyła wtedy 20 oblatów i ośmiu nowicjuszy skupionych w czterech domach zakonnych.

W dniu śmierci Założyciela w 1861 r. założone przez niego Zgromadzenie liczyło 414 członków i miało placówki w Europie, w Ameryce Północnej i Środkowej, w Azji i w Afryce. Po śmierci o. Założyciela oblaci rozszerzyli działalność misyjną na pozostałe kontynenty, tzn. na Australię, Oceanię i Amerykę Południową.

Pierwsi polscy misjonarze oOblaci Maryi Niepokalanej pracowali w Niemczech, Holandii i Kanadzie, zajmując się głównie posługą duszpasterską wśród polskich emigrantów – należąc do tamtejszych jednostek zgromadzenia. W 1920 r. utworzyli pierwszą placówkę w Krotoszynie, a kolejne w Markowicach (1921 r.), Lublińcu (1922 r.), Krobi (1922 r.), Obrze (1926 r.); Poznaniu (1927 r.), Kodniu (1927 r.) i na Świętym Krzyżu (1936 r.). W r. 1922 Rada Generalna, upoważniona reskryptem Świętej Kongregacji dla Zakonników, zadecydowała o utworzeniu w Polsce wikariatu prowincjalnego, a w 1925 r. samodzielnej prowincji.

– Wydaje mi się, że szczególnie aktualnym wyzwaniem, któremu powinni sprostać oblaci, jest przyprowadzanie do Kościoła tych ludzi, którzy utracili z nim kontakt, a także przygotowanie się do działalności duszpasterskiej wśród imigrantów – stwierdził przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, abp Stanisław Gądecki na łamach oblackiego dwumiesięcznika „Misyjne Drogi”.

Natomiast generał zgromadzenia, o. Louis Lougen OMI, w trakcie niedawnego pobytu w Polsce przyznał, że dwusetna rocznica to dla oblatów „dobry czas, by spojrzeć, jak zaczynaliśmy i zapytać: gdzie jesteśmy teraz? dokąd podążamy? co chcemy robić w przyszłości?”.

Do obchodów rocznicy oblaci na całym świecie przygotowywali się w trzyletnim cyklu tzw. triennium. Pogłębiali znaczenie wspólnoty, rozwoju osobistego, a także zastanawiali się nad misją oblatów w świecie współczesnym.

Uroczystości jubileuszowe rozpoczną się dzisiaj w Poznaniu o godz. 18.30 w kościele pw. Chrystusa Króla. Wezmą w nim udział bp Grzegorz Balcerek – delegat przewodniczącego KEP, prowincjał o. Antoni Bochm OMI, przełożeni misji polskiej prowincji, domów oblackich oraz zaproszeni goście. Uroczystości będzie transmitować TV Trwam i Radio Maryja.

Aktualnie oblaci w Polsce pracują w 21 domach. Prowincji Polskiej podlegają delegatury na: Madagaskarze, Ukrainie, we Francji i Luksemburgu (duszpasterstwo polonijne) oraz misje w Turkmenistanie, Białorusi i Skandynawii (duszpasterstwo polonijne). Polscy oblaci pracują również w Australii, Austrii, Argentynie, Brazylii, Chile, Czechach, Czadzie, Danii, Gwatemali, Hiszpanii, Hongkongu, Kamerunie, Kanadzie (duszpasterstwo polonijne, misje wśród Indian i Eskimosów), Meksyku, Niemczech, Norwegii, Paragwaju, Rosji, na Réunion, w Stanach Zjednoczonych, Wenezueli i Włoszech.

Spośród około czterech tysięcy oblatów prawie 700 to Polacy, w tym pięciu biskupów: Eugeniusz Juretzko OMI – Yokadouma w Kamerunie (1991 r.), Jacek Pyl OMI – Symferopol na Krymie (2012 r.), Radosław Zmitrowicz OMI – Kamieniec Podolski na Ukrainie (2012 r.), Wiesław Krótki OMI – Churchill-Zatoka Hudsona w kanadyjskiej Arktyce (2013 r.) i Jan Kot OMI – Zé Doca w Brazylii (2014 r.).

Dom prowincjalny polskich Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej znajduje się w Poznaniu. W 2014 r. prowincjałem został o. Antoni Bochm OMI.