Demonstracje poparcia dla opozycji w Iranie

Poparcia demonstracjom, które zaplanowano w ponad 80 miastach, udzieliły tak znane organizacje obrony praw człowieka jak Human Rights Watch czy Amnesty International.

Około 600 osób "w głośny, ale pokojowy" sposób manifestowało przed ambasadą Iranu w Londynie. W Brukseli demonstranci trzymali plakaty z wizerunkami osób zatrzymanych bądź zabitych w czasie powyborczych protestów, jak 27-letnia Neda Agha-Soltan, której śmierć stała się symbolem sprzeciwu.

W Amsterdamie irańska laureatka Pokojowej Nagrody Nobla Szirin Ebadi wezwała społeczność międzynarodową, aby odrzuciła wyniki wyborów, które - według oficjalnych danych - wygrał dotychczasowy skrajnie radykalny prezydent Mahmud Ahmadineżad. Ebadi zaapelowała o nowe wybory, które miałyby odbyć się pod kontrolą ONZ.

Wśród kilkusetosobowego tłumu rozległy się okrzyki "Śmierć islamskiemu reżimowi", ale Ebadi natychmiast wezwała do powściągliwości mówiąc, że należy skandować hasła związane z życiem i demokracją, a nie życzyć śmierci przeciwnikom.

Około 80 osób z zielonymi opaskami na głowach i nadgarstkach zebrało się przed siedzibą ONZ w Genewie; zielony to kolor irańskiej opozycji. W Paryżu, podobnie jak w pierwszych dniach po wyborach w Teheranie, wznoszono okrzyki "Gdzie jest mój głos?" i "Wolny Iran".

Nieliczne demonstracje poparcia dla irańskiej opozycji odbyły się w miastach Australii: w Sydney, Melbourne, Brisbane, Adelajdzie i Canberze.

W Tokio kilkadziesiąt osób z zielonymi szalikami na szyjach manifestowało trzymając w rękach zapalone świece. W Seulu wzywano do natychmiastowego uwolnienia więzionych opozycjonistów.