Królowa Afryki

  Figura Matki Bożej Królowej Afryki (zdjęcie archiwalne) - Po stronie św. Augustyna zauważamy postacie świętych żyjących na tych terenach  w czasach Kościoła pierwotnego np. św. Marcjanna czy św. Salas. W pozostałej części fresku widzimy postacie reprezentujące Kościół XIX wieku. Centralne miejsce zajmują postacie Ojców i Sióstr Białych, co ma przypominać , iż oba te Zgromadzenia narodziły się właśnie w Algierze. 

Widzimy tam także kardynała Lavigerie odzianego w kardynalską purpurę, za nim w białym habicie postać Karola de Foucauld, obok kardynał Duval i mieszkańcy Algierii.

Część centralna wnętrza bazyliki: z przodu mamy figurę Matki Bożej Królowej Afryki wykonaną z brązu, i odzianą w piękną suknię utkaną w Tlemcen przez lokalnych tkaczy. U stóp figury znajduje się przepiękny ceramiczny piedestał wykonany przez lokalnego rzemieślnika. W lewej nawie bocznej widzimy sceny z życia św. Augustyna, gdzie w pewnym  momencie pojawia się postać jego matki – św. Moniki.

W prawej nawie bocznej są freski ilustrujące dni z życia Jezusa –  wskrzeszenie Łazarza,  wjazd do Jerozolimy, ostatnia wieczerza, sąd, biczowanie i ukrzyżowanie.  W obu nawach są napisy po arabsku, francusku oraz po kabylsku. W nawie głównej znajduje się napis w języku francuskim: „Maryjo Królowo Afryki módl się za nami i za muzułmanami”.

Maryja - Królowa Afryki

Figura Matki Bożej Królowej Afryki została podarowana poprzednikowi biskupa Paville'a. W tym czasie nie było jeszcze bazyliki, figurę przekazano więc do klasztoru Trapistów znajdującego się jakieś 25 km od Algieru.

- Mnisi ustawili ją przy wejściu do klasztoru jak jego strażniczkę. A kiedy bazylika w Algierze została ukończona, mnisi postanowili podarować ją nowo wybudowanej świątyni i w ten sposób ta, która była strażniczką małego klasztoru, stała się strażniczką całego kontynentu afrykańskiego – Maryja Królowa Afryki! 

- Obecność samej bazyliki tutaj w Algierze, jak i nasza obecność jest czymś niezwykłym - mówi o. Lefevre - albowiem w sposób pokojowy, radosny, piękny sprawiamy, że ludzie różnych kultur, różnych ras, różnych religii mogą spotkać się razem wtedy, gdy przekraczają próg tej wspaniałej świątyni.

Nasza obecność  stanowi sens naszej misji tutaj – nie działać, ale być, być po to, aby przyjąć drugiego. I to jest nasze zadanie, być tymi, którzy przyjmują  a nie dzielą – tłumaczy. 

- Trzeba podziwiać tych misjonarzy, ojców i siostry, którzy są gotowi poświęcić swoje życie, aby tworzyć komunię poprzez różnorodność; poprzez szacunek i przebaczenie; poprzez fakt, że nie ignorując drugiego, żyjącego obok razem można rozwiązać problemy i trudności. Jest to wspaniały projekt, projekt oparty o modlitwę, celebrację i dyskrecję poprzez który możemy budować lepszą przyszłość.