„Propozycje” synodu dla Afryki

Podejmując zagadnienie pokoju Synod potępia nielegalny handel bronią, apeluje o ograniczenie jej produkcji i wyeliminowanie broni nuklearnej, biologicznej, min przeciwpiechotnych oraz wszelkiego typu broni masowego rażenia. Wzywa episkopaty krajów produkujących broń, by od swych rządów domagały się ograniczenia produkcji i handlu bronią. Podkreśla znaczenie dobrego rządzenia krajami i wprowadzanie sprawiedliwego ustawodawstwa. Potępia naruszanie praw człowieka i brak demokracji, w tym despotyzm, systemy monopartyjne czy rządy junty wojskowej. Wskazuje na znaczenie dobrej formacji klasy politycznej, formowania sumień obywateli oraz zachęcania ludzi kompetentnych i uczciwych do podejmowania odpowiedzialności politycznej. Kościół zapowiada, iż będzie potępiał wszelkie fałszerstwa wyborcze. Domaga się przestrzegania przez wszystkie państwa wolności religijnej, swobody sprawowania kultu i zniesienia wszelkich form nietolerancji, prześladowani i fundamentalizmu religijnego. Domaga się także zwrócenia świątyń oraz własności instytucji kościelnych, znacjonalizowanych przez niektóre państwa.

Ojcowie synodalni domagają się sprawiedliwego traktowania migrantów, zapewnienia im posługi duszpasterskiej oraz wprowadzania w krajach afrykańskich polityki sprzyjającej rozwojowi. Domagają się, by eksploatacja dóbr naturalnych była również owocna dla lokalnej ludności i respektowała jej interesy. Dotyczy to również zapewnienia wody pitnej oraz odpowiedniego przygotowania rolników, by ich praca była jak najbardziej owocna. Kościół żąda transparencji w dziedzinie pomocy międzynarodowej, by służył ona rzeczywiście dobru wspólnemu. Wskazuje na konieczność poszanowania różnorodności etnicznej i dążenia do jedności w różnorodności. Mówiąc o inkulturacji wskazuje na potrzebę krzewienia wartości pozytywnych, wszczepiania ich do obrzędów kościelnych, znajomości języków lokalnych ale także walki z symonią.

Mówiąc o tych którzy powinni krzewić pojednanie, sprawiedliwość i pokój Synod wskazuje min. na rolę małych wspólnot chrześcijańskich, krzewiących sprawiedliwość, ale i konieczność przezwyciężania więzi plemiennych, rasowych czy kulturowych. Podkreślono znaczenie nieustannej katechezy laikatu, jego udziału w życiu Kościoła oraz działalności stowarzyszeń katolików świeckich. Zaapelowano o ochronę rodziny i właściwą formację rodzin. Podkreślono znaczenie przykładnego życia duchowieństwa i formacji kapłańskiej. W odniesieniu do zakonników i zakonnic wskazano na znaczenie dobrego rozeznania autentyczności powołania kandydatów do życia konsekrowanego.

Podkreślono, iż źródłem zaangażowania katolików na rzecz pojednania, sprawiedliwości i pokoju jest Eucharystia i Słowo Boże.

W części poświęconej działalności Kościoła podkreślono rolę kobiet. Synod domaga się uznania ich wkładu w życie rodzinne, społeczne i religijne oraz przysługujących im praw. Potępia akty przemocy i niesprawiedliwości. Wskazuje na konieczność ich odpowiedniej formacji, zapewnienie schronienia, tym które padły ofiarą przemocy, przeciwstawiania się handlowi kobiet a także ustanowienia w obrębie Papieskiej Rady ds. Świeckich specjalnej komisji ds. Kobiet w Kościele. Ojcowie synodalni wzywają do otoczenia specjalną opieką dzieci i młodzieży, aby mogli aktywie krzewić kulturę sprawiedliwości i pokoju. Podkreślają konieczność pełnej integracji osób niepełnosprawnych.

Odrębna „propozycja” dotyczy osób chorych na AIDS. „Choroby tej nie można traktować jedynie w kategorii problemów medycznych czy też kwestii ludzkich zachowań. Jest to zagadnienie integralnego rozwoju i sprawiedliwości, wymagające całościowego podejścia i odpowiedzi Kościoła” - stwierdzają ojcowie synodalni. Postukują, by unikać tego, co sprzyja rozpowszechnianiu się epidemii, otoczenie chorych oraz osieroconych przez nich dzieci opieką duszpasterską, w tym zapobieganie napiętnowania tych osób. Szczególną opieką powinny być otoczone małżeństwa, w których nosicielem wirusa jest jedna ze stron, aby odpowiednio formować sumienia.

Synod wskazuje na konieczność otoczenia opieką chorych na malarię oraz zapewnienia im odpowiednich lekarstw. Domaga się także skutecznej walki z alkoholizmem i narkomanią. Wyraża troskę o więźniów, domagając się jednocześnie zapewnienia obywatelom bezpieczeństwa. Wskazuje na konieczność poszanowania godności więźniów i zapewnienia im możliwości powrotu do społeczeństwa poprzez odpowiednie ośrodki rehabilitacyjne. Apeluje o zniesienie kary śmierci.

Przedostatnia z propozycji poświęcona jest mediom. Podkreślono konieczność współpracy episkopatów całego kontynentu, właściwej formacji zawodowej oraz znaczenia mediów dla upowszechniania Ewangelii. W ostatniej przypominają, iż wzorem posługi pojednania, sprawiedliwości i pokoju jest Najświętsza Maryja Panna. Jej zawierzają posługę Kościoła w Afryce.