Benedykt XVI w rzymskiej synagodze

7. Jak uczy Mojżesz w „Szemá” (por. Pwt 6,5; Kpł 19,34) – a Jezus potwierdza to w Ewangelii (por. Mk 12,19-31) – wszystkie przykazania streszczają się w miłości Boga i w miłosierdziu względem bliźniego. Zasada ta zobowiązuje Żydów i chrześcijan do okazywania w naszych czasach szczególnej wielkoduszności wobec ubogich, kobiet, dzieci, cudzoziemców, chorych, słabych, potrzebujących. W tradycji żydowskiej jest cudowne powiedzenie Ojców Izraela: „Szymon Sprawiedliwy zwykł był mawiać: świat opiera się na trzech rzeczach: Torze, kulcie i czynach miłosierdzia” (Aboth 1,2). Czyniąc sprawiedliwość i miłosierdzie, Żydzi i chrześcijanie są powołani do głoszenia i dawania świadectwa o Królestwie Najwyższego, które nadchodzi i o które się modlimy i działamy codziennie w nadziei.

8. W tym kierunku możemy stawiać kroki razem, świadomi różnic, istniejących między nami, ale także faktu, że jeśli osiągniemy jedność naszych serc i naszych rąk, aby odpowiedzieć na wezwanie Pana, Jego światło stanie się bliższe, aby oświetlać wszystkie ludy ziemi. Kroki, poczynione w ciągu tych czterdziestu lat przez Wspólny Międzynarodowy Komitet Katolicko-Żydowski i – w ostatnich latach – przez Komisję Mieszaną Stolicy Apostolskiej i Wielkiego Rabinatu Izraela, są znakiem wspólnej woli kontynuowania otwartego i szczerego dialogu. Właśnie jutro Komisja Mieszana zbierze się tu, w Rzymie, na swym IX spotkaniu nt. „Nauczania katolickiego i żydowskiego o stworzeniu i środowisku”; życzymy im owocnego dialogu na tak ważny i aktualny temat.

9. Chrześcijanie i Żydzi mają wielki udział we wspólnym dziedzictwie duchowym, modlą się do tego samego Pana, mają te same korzenie, ale często nadal nie znają się nawzajem. To do nas należy, odpowiadając na wołanie Boga, praca, aby była coraz bardziej otwarta przestrzeń dla dialogu, wzajemnego szacunku, wzrastania w przyjaźni, dla wspólnego świadectwa w obliczu wyzwań naszych czasów, które wzywają nas do współpracy dla dobra ludzkości na tym świecie stworzonym przez Boga, Wszechmocnego i Miłosiernego.

10. Na koniec myślę szczególnie o tym naszym Mieście Rzymie, gdzie od około dwóch tysiącleci współżyją, jak powiedział papież Jan Paweł II, wspólnota katolicka ze swoim Biskupem i wspólnota żydowska ze swym rabinem naczelnym; oby to wspólne życie mogło być ożywiane przez rosnącą braterską miłość, wyrażającą się również w coraz ściślejszej współpracy, aby wnosić cenny wkład do rozwiązywania problemów i trudności, które trzeba podjąć.

Przywołuję u Pana cenny dar pokoju na całym świecie, przede wszystkim w Ziemi Świętej. Podczas mej pielgrzymki w maju ub. roku, w Jerozolimie, przy Murze Świątynnym prosiłem Tego, Który wszystko może: „... obdarz swoim pokojem tę Ziemię Świętą, Bliski Wschód, całą rodzinę ludzką; porusz serca tych, którzy wzywają Twego imienia, by z pokorą szli drogami sprawiedliwości i współczucia” (Modlitwa przy Ścianie Płaczu, 12 maja 2009).

Ponownie składam Mu dziękczynienie i chwalę Go za to nasze spotkanie, prosząc, aby umocnił nasze braterstwo i uczynił silniejsze nasze współdziałanie.

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
Wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
Bo Jego łaskawość nad nami potężna
A wierność Pańska trwa na wieki (Ps 117 [116]).

Tłum. ml, kg (KAI) / Rzym