Głównym wydarzeniem dzisiejszej niedzieli była wizyta Benedykta XVI w rzymskiej synagodze i spotkanie ze wspólnotą żydowską Wiecznego Miasta. Stanowiło ono centralny punkt obchodów Dnia Judaizmu i odbywało się, co zauważył sam Papież, prawie 24 lata po odwiedzinach Jana Pawła II. Tamta wizyta przytaczana była zresztą wielokrotnie jako bezprecedensowe i pozytywne wydarzenie dla obu wspólnot.
Jakże nie wspomnieć w tym miejscu Żydów rzymskich, których wywleczono z tych domów, przed te mury i w straszliwych mękach zabito w Auschwitz? Jak można zapomnieć o ich twarzach, ich imionach, łzach, rozpaczy mężczyzn, kobiet i dzieci? Zagłada narodu Przymierza Mojżesza, najpierw zapowiedziana, potem systematycznie zaplanowana i realizowana w Europie pod panowaniem nazistów, dotarła w owym dniu także do Rzymu. Niestety wielu pozostało obojętnych, wielu jednak, także wśród katolików włoskich, wspieranych przez wiarę i naukę chrześcijańską, zareagowało z odwagą, otwierając ramiona, by nieść pomoc Żydom, ściganym i uciekającym, ryzykując często własnym życiem i zasługując na wieczną wdzięczność. Również Stolica Apostolska prowadziła akcję pomocy, często ukrytą i dyskretną.
Pamięć o tych wydarzeniach powinna skłonić nas do umocnienia więzów, jakie nas łączą, aby wzrastały coraz bardziej zrozumienie, szacunek i otwartość.
4. Nasza bliskość i braterstwo duchowe znajdują w Piśmie Świętym – w hebrajskim Sifre Qodesz, czyli Księgach Świętości – najmocniejszy i najtrwalszy fundament, na którego podstawie stajemy ciągle w obliczu naszych wspólnych korzeni, historii i bogatego dziedzictwa duchowego, które podzielamy. To Kościół, Lud Boży Nowego Przymierza, badając samą swoją tajemnicę, odkrywa własną głęboką więź z Żydami, wybranymi przez Pana przed wszystkimi do przyjęcia jego Słowa (por. Katechizm Kościoła Katolickiego, 839). „W odróżnieniu od innych religii niechrześcijańskich wiara żydowska jest już odpowiedzią na Objawienie Boże w Starym Przymierzu. To do narodu żydowskiego «należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała» (Rz 9,4-5), ponieważ «dary łaski i wezwania Boże są nieodwołalne» (Rz 11,29)” (tamże).
5. Liczne mogą być skutki, wypływające ze wspólnego dziedzictwa, o którym mówią Prawo i Prorocy. Chciałbym przypomnieć tu niektóre z nich: przede wszystkim jest to solidarność, łącząca Kościół i naród żydowski „na poziomie samej ich tożsamości” duchowej i umożliwiająca chrześcijanom wspieranie „odnowionego szacunku dla żydowskiej interpretacji Starego Testamentu” (por. Papieska Komisja Biblijna, „Naród żydowski i jego Święte Pisma w Biblii chrześcijańskiej”, 2001; p. 12 i 55); centralne miejsce Dekalogu jako wspólne przesłanie etyczne o trwałej wartości dla Izraela, Kościoła, niewierzących i całej ludzkości; zobowiązanie się do przygotowania lub urzeczywistnienia Królestwa Najwyższego w „trosce o stworzenie”, powierzone przez Boga człowiekowi, aby je uprawiał i strzegł w sposób odpowiedzialny (por. Rdz 2,15).
Sugerował, że obecna administracja może doprowadzić do wojny jądrowej.
Rusza również pilotażowy program przekazywania zasiłków na specjalną kartę płatniczą.
Tornistry trafią do uczniów jednej ze szkół prowadzonych przez misjonarki.
Caritas rozpoczęła zbiórkę na remont Ośrodka dla osób w kryzysie bezdomności w Poznaniu.