Benedykt XVI w rzymskiej synagodze

Publikujemy tekst papieskiego przemówienia.

Panie Naczelny Rabinie Gminy Żydowskiej Rzymu,
Panie Prezesie Związku Włoskich Wspólnot Żydowskich,
Panie Przewodniczący Rzymskiej Gminy Żydowskiej,
Panowie Rabini,
Czcigodni Przedstawiciele Władz,
Drodzy przyjaciele i bracia,

1. Na początku spotkania w Świątyni Większej Żydów rzymskich, Psalmy, których wysłuchaliśmy, sugerują nam najbardziej autentyczną postawę duchową, aby przeżyć tę szczególną i radosną chwilę łaski: chwała Panu, który wielkie rzeczy nam uczynił, zgromadził nas tu ze swym Hèsed, miłością miłosierną oraz dziękczynienie za dar, jakim nas obdarzył, gromadząc nas, byśmy razem umocnili jeszcze więzy, które nas łączą i nadal podążali drogą pojednania i braterstwa. Przede wszystkim pragnę wyrazić gorącą wdzięczność Panu, Rabinie Naczelny, doktorze Riccardo Di Segni, za skierowane do mnie zaproszenie i za wypowiedziane do mnie znaczące słowa. Z kolei dziękuję przewodniczącym – Związku Włoskich Wspólnot Żydowskich, mecenasowi Renzo Gattegni oraz Rzymskiej Gminy Żydowskiej, panu Riccardo Pacificiemu, za uprzejme słowa, z jakimi zechcieli się do mnie zwrócić. Myślę też o przedstawicielach władz i wszystkich obecnych, a także, w sposób szczególny, o Rzymską Gminie Żydowskiej i tych, którzy współpracowali przy organizacji tego momentu spotkania i przyjaźni, jaki jest naszym udziałem.

Przybywając do was po raz pierwszy jako chrześcijanin i jako papież, mój czcigodny poprzednik Jan Paweł II, blisko 24 lata temu, chciał wnieść decydujący wkład w umocnienie dobrych stosunków między naszymi wspólnotami, aby przezwyciężyć wszelkie nieporozumienie i uprzedzenie. Dzisiejsza moja wizyta wpisuje się w tę wytyczoną drogę, by utwierdzić ją i umocnić. Z uczuciami żywej serdeczności staję pośród was, aby wyrazić szacunek i miłość, jakie Biskup Rzymu i Kościół Rzymu, jaki również cały Kościół katolicki, żywią do tej wspólnoty i do wspólnot żydowskich rozsianych po świecie.