Papieska Msza w Medellín

Do trwania w Chrystusie i naśladowania Go ze wszystkich swych sił zachęcał papież Franciszek w homilii podczas Mszy św. sprawowanej na lotnisku im. Enrique Olayi Herrery w Medellín. Zgromadziło się tam ponad 1,2 mln wiernych, znacznie więcej niż się początkowo spodziewano. W tym samym miejscu 5 lipca 1986 r. Mszę odprawił św. Jan Paweł II.

Rano Franciszek przyleciał samolotem z Bogoty na lotnisko w Rionegro, skąd miał helikopterem odlecieć do Medellín. Jednak z powodu złej pogody, pojechał tam samochodem. Na miejscu sprawowania Mszy od przedstawicieli lokalnych władz otrzymał ponczo, skórzaną torbę i sombrero, typowe dla tego regionu Kolumbii. Następnie przejechał pomiędzy sektorami w papamobile, pozdrawiając zgromadzonych.

Liturgia rozpoczęła się z 45-minutowym opóźnieniem. – Dziękuję wam za cierpliwość – powiedział papież, rozpoczynając Mszę, na co zebrani opowiedzieli oklaskami. Przy ołtarzu umieszczono obraz Matki Bożej Gromnicznej – patronki miasta. Ojciec Święty używał podczas Mszy drewnianego pastorału.

W homilii Franciszek przypominał zebranym, że jako chrześcijanie, są wezwani do naśladowania ze wszystkich sił Chrystusa. Odwołując się do wymagań, jakie Jezus stawiał uczniom, wskazał, że naśladowanie to wymaga przyjęcia trzech radykalnych postaw: dążenia do tego, co zasadnicze, odnowy i zaangażowania.

Pełny tekst papieskiej homilii

Jak wyjaśnił, dążenie do tego, co zasadnicze, to wiara, która nie jest bierna i oparta na schematach, ale sprzyja poszukiwaniu tego, co ma w życiu prawdziwą wartość. – Jezus uczy, że więź z Bogiem nie może być zimnym przywiązaniem do norm i przepisów ani wypełnianiem pewnych czynności zewnętrznych, nieprowadzących do rzeczywistej przemiany życia. Również nasze bycie uczniem nie może być motywowane jedynie przyzwyczajeniem, bo mamy metrykę chrztu, ale musi wychodzić od żywego doświadczenia Boga i Jego miłości. Bycie uczniem to nie coś statycznego, ale stały ruch ku Chrystusowi – tłumaczył Ojciec Święty.

Mówiąc o odnowie, zaznaczył, że ma ona polegać na nieustannym wyzbywaniu się wygodnictwa i utartych schematów. – Odnowa wymaga ofiary i męstwa nie po to, aby czuć się lepszymi lub bezgrzesznymi, ale by lepiej odpowiedzieć na wezwanie Pana. (…) Także w Kolumbii jest wiele takich sytuacji, które wymagają od uczniów stylu życia Jezusa, szczególnie miłości przekładającej się na akty niestosowania przemocy, pojednania i pokoju – wyjaśniał Franciszek.

Jako przykład postawy zaangażowania, podał św. Piotra Klawera, hiszpańskiego męczennika, który oddał życie w Kolumbii. – „Niewolnik Murzynów na zawsze” – tak brzmiała jego dewiza życiowa, zrozumiał bowiem, jako uczeń Jezusa, że nie może pozostawać obojętny w obliczu cierpienia najbardziej bezbronnych i upokorzonych swoich czasów, i że musi coś zrobić, aby im ulżyć – mówił papież.

Odwołując się do „Dokumentu z Aparecidy” [z konferencji generalnej biskupów Ameryki Łacińskiej i Karaibów w Aparecidzie 2007 r. – KAI], Franciszek przypomniał o konieczności formacji uczniów-misjonarzy Chrystusa, „którzy potrafią dostrzegać, bez dziedzicznej krótkowzroczności; którzy badają rzeczywistość oczami i sercem Jezusa i z tej perspektywy ją oceniają. I którzy ryzykują, działają, angażują się”. Zapewnił też wiernych, że przybył do nich, by umocnić ich w wierze i nadziei.

– Trwajcie silni i wolni w Chrystusie, tak abyście odzwierciedlali to we wszystkim, co czynicie; podejmujcie ze wszystkich swych sił naśladowanie Jezusa, poznawajcie Go, pozwólcie, by was powoływał i nauczał, głoście Go z wielką radością – zachęcał Ojciec Święty, przyzywając wstawiennictwa Matki Bożej.

W modlitwie wiernych proszono Boga „za papieża Franciszka i wszystkich biskupów, aby pełnili swą misję głoszenia radości Ewangelii, i aby ze swej strony pokazywali swym życiem oblicze Jezusa Dobrego Pasterza”, a także „za wszystkich kapłanów i diakonów, osoby konsekrowane i świeckich, aby – mając Chrystusa w centrum swego życia – pracowali niezmordowanie, służąc jako wierni uczniowie Chrystusa w swych wspólnotach”.

Za wstawiennictwem Maryi Bożej Gromnicznej modlono się „za cały lud Kolumbii, za tych, którzy dzierżą w swych rękach losy narodu, abyśmy wszyscy mogli budować terytorium zgody, pokoju i pomyślności”. W szczególny sposób powierzano Bogu ubogich i chorych, poszkodowanych w klęskach przyrodniczych, „aby napotkali na swej drodze uczniów idących za Chrystusem, którzy z miłosierdziem i współczuciem, pomogą im i pocieszą”. Wreszcie modlitwą otoczono „rodziny, starców, dorosłych, młodych i dzieci, aby z czystym sercem i pełni ufności w Chrystusie Nauczycielu szukali zawsze dobra i pełnili Jego wolę”.

Na zakończenie głos zabrał metropolita Medellín, abp Ricardo Antonio Tobón Restrepo. Podziękował Franciszkowi za obecność i za jego „owocną posługę”. Przyznał, że Kościołowi w Kolumbii nie udaje się pokonać „struktur zła”, zniekształcających sumienia i skłaniających do przemocy, będącej „fałszywym rozwiązaniem” problemów. Stwierdził, że tamtejsi katolicy potrzebują głębszej duchowości i silniejszego zaangażowania społecznego. Chcemy budować pojednaną Kolumbię, zaczynając od siebie – oświadczył hierarcha.