Karierowiczostwo pokusą w Kościele

Benedykt XVI przypomniał, że św. Dominik urodził się ok. 1170 w Caleruega, w Hiszpanii. Jako kapłan został wybrany kanonikiem kapituły katedralnej swej rodzinnej diecezji w Osmie. „Nawet jeśli ta nominacja mogła być dla niego motywem jakiegoś prestiżu w Kościele i społeczeństwie nie traktował jej jako motywu do osobistego prestiżu czy też początku jakiejś znakomitej kariery kościelnej, lecz posługę, którą należy pełnić z poświęceniem i pokorą” – stwierdził papież. Zauważył, że także ci, którzy posiadają rolę animowania i rządów w Kościele nie są wolni od pokusy kariery i władzy. Wezwał duchownych, by nie starali się o władzę, prestiż, szacunek dla siebie. Zacytował słowa wygłoszone 12 września ub. roku podczas udzielania sakry biskupiej: „Wiemy jak bardzo sytuacji w społeczeństwie świeckim, a nie rzadko w Kościele szkodzi kiedy wielu z tych, którym powierzono odpowiedzialność myślą o własnej korzyści a nie dobru wspólnoty” – stwierdził papież. Podkreślił, że św. Dominik zawsze „rozmawiał z Bogiem lub mówił o Bogu”. „W życiu świętych miłość Boga i bliźniego, poszukiwanie chwały Bożej i zbawienia dusz zawsze kroczą razem” – powiedział Ojciec Święty.

Mówiąc o założycielu dominikanów Benedykt XVI podkreślił, iż ten wielki święty przypomina nam iż w sercu Kościoła powinien zawsze płonąć ogień misyjny, który nieustannie jest bodźcem, by nieść pierwsze przepowiadanie Ewangelii, a tam gdzie to konieczne nową ewangelizację. Papież podkreślił iż ludzie wszystkich czasów mają prawo do poznania i umiłowania Chrystusa, wyrażając radość, że „także dziś nie brak we współczesnym Kościele duszpasterzy i wiernych świeckich, członków dawnych zakonów oraz nowych ruchów kościelnych, którzy chętnie poświęcają swoje życie dla tego największego ideału: głoszenia i świadczenia o Ewangelii”.

Prezentując postać św. Dominika papież przypomniał, iż podróżując w północnej Europie zdał on sobie sprawę z dwóch ogromnych wyzwań stojących przed Kościołem: istnienia na północnych kresach kontynentu narodów, które jeszcze nie znały Ewangelii oraz rozdarcia religijnego i osłabienie życia chrześcijańskiego w południowej Francji, gdzie działania niektórych grup heretyckich rodziły zakłócenia i oddalenie od prawd wiary. Akcja misyjna wobec tych, którzy nie znali światła Ewangelii i dzieło reewangelizacji wspólnot chrześcijańskich stały się w ten sposób celami apostolskimi, proponowanymi przez Dominika.

Benedykt XVI podkreślił, iż to papież prosił Dominika, by poświęcił się kaznodziejstwu wśród albigensów, grupy heretyków opowiadającej się za dualistyczną koncepcją rzeczywistości, z dwoma równie potężnymi zasadami stwórczymi dobra i zła, pogardzającej materią odrzucającej nawet małżeństwo, aż do negowania wcielenia Chrystusa, sakramentów i zmartwychwstanie ciała. Przypomniał, iż albigensi cenili życie ubogie i surowe, krytykując bogactwo duchowieństwa tamtych czasów. Święty Dominik, ze swej strony podjął tę misję z entuzjazmem i realizował ją poprzez przykład swojego ubogiego i surowego życia, głoszenie Ewangelii i debaty publiczne. Tej misji głoszenia Dobrej Nowiny poświęcił resztę swego życia. Następnie to synowie świętego Dominika realizowali także inne marzenia swego ojca: misję do pogan, tych, którzy jeszcze nie znali Jezusa oraz misję wobec tych, którzy mieszkali w miastach, zwłaszcza uniwersyteckich, gdzie nowe tendencje intelektualne stanowiły wyzwanie dla wiary ludzi wykształconych.

Benedykt XVI zachęcił do kultywowania wymiaru kulturowego wiary, „aby piękno prawdy chrześcijańskiej mogło być lepiej zrozumiane a wiara mogła naprawdę karmić się, umacniać, a nawet bronić”.

Nawiązując do obchodzonego obecnie Roku Kapłańskiego Ojciec Święty wezwał kapłanów, seminarzystów i księży do docenienia wartości duchowej studium. Jak zaznaczył jakość posługi kapłańskiej zależy również od wielkoduszności z jaką podchodzi się do studium prawd objawionych. Wskazał na przykład św. Dominika, który pragnął, by jego synowie otrzymali solidną formację teologiczną i nie wahał się posłań ich na ówczesne uniwersytety, choć sporo przedstawicieli Kościoła z nieufnością postrzegało te instytucje kulturalne.

Benedykt XVI podkreślił iż konstytucje zakonu dominikanów przywiązują wielką wagę do studium. Dominik chciał, aby jego bracia „oddawali się jemu bez reszty, pilnie i pobożnie” poprzez „studium w oparciu o Pismo Święte, z poszanowaniem pytań stawianych przez rozum”. Papież podkreślił iż rozwój kultury nakłada na tych, którzy pełnią posługę słowa, obowiązek dobrego przygotowania. Jednocześnie zachęcił wszystkich, duszpasterzy i świeckich, do pielęgnowania tego „kulturowego wymiaru wiary”.

„Dominik, który chciał założyć zakon kaznodziejów-teologów, przypomina nam, że teologia ma wymiar duchowy i duszpasterski wzbogacający umysł i życie” - stwierdził papież. Jego zdaniem, kapłani, osoby konsekrowane oraz wszyscy wierni mogą odnaleźć głęboką wewnętrzną radość w kontemplacji piękna prawd pochodzących od Boga, prawd zawsze aktualnych i zawsze żywych. Podkreślił znaczenie ubogiego stylu życia Dominika i dominikanów, pozwalający im na większą gotowość podejmowania studium oraz wędrownego kaznodziejstwa, stanowiąc dla ludzi konkretne świadectwo. Wewnętrzna organizacja zakonu pobudzała do życia braterskiego oraz odpowiedzialności wszystkich członków wspólnoty, wymagając silnego przekonania osobistego, co wypływała z faktu, że „Dominikanie jako głosiciele prawdy Bożej, musieli żyć zgodnie z tym co głoszą”. „Studiowana prawda i dzielona w miłości braterskiej jest najgłębszym fundamentem radości” – podkreślił papież. Wskazał na dwa zalecane przez św. Dominika niezbędne środki wyrazistej akcji apostolskiej: pobożność Maryjna, wraz z upowszechnianiem modlitwy różańcowej oraz wsparcia modlitewnego sióstr klauzurowych.

Po polsku papież powiedział: "Witam polskich pielgrzymów. Wczoraj obchodziliśmy święto Ofiarowania Pańskiego, z którym jest związany Dzień Życia Konsekrowanego. Wszystkim osobom konsekrowanym, zakonnicom, zakonnikom i świeckim, dziękujemy za duchowe, pasterskie i misyjne dzieło, jakie spełniają w Kościele, zgodnie ze swoim charyzmatem".

"Polecam ich waszym codziennym modlitwom. Niech Bóg wam błogosławi!" - dodał po polsku.

Środową audiencję generalną w Auli Pawła VI uświetnił występ artystów z włoskiego cyrku. Benedykt XVI z rozbawieniem obserwował popisy żonglerki i akrobacji.